39
الصلَاةِ فِي غَيْرِهِ سِتينَ سَنَةً أَوْ شَهْراً فَلَما صَارَ عِنْدَ الْبَابِ قَالَ اللهُم إِني خَرَجْتُ عَلَى أَنْ لَا إِلَهَ إِلا أَنْتَ. 1
موسى‌بن‌سلام نقل مى‌كند كه امام رضا(ع) عمره انجام دادند و وقتى با كعبه وداع كرده و براى خروج به طرف باب حناطين رفتند، وسط صحن مسجد و پشت كعبه ايستادند و دست‌ها را بالا آوردند و دعا خواندند... .
اين روايت از ناحيه محمدبن احمد، حسن بن على بن كيسان و موسى‌بن‌سلام معتبر نيست؛ چراكه در كتب رجال عنوان نشده‌اند. مراد از محمدبن احمد در طبقه مشايخ محمد بن احمد بن يحيى، محمد بن عبدالله بن احمد جامورانى است كه قميون او را تضعيف كرده‌اند. 2
دلالت روايت نيز بر مشروعيت طواف وداع در عمره مخدوش است؛ چراكه در اين روايت، گرچه تصريح شده است كه امام رضا(ع) بعد از عمره با كعبه وداع نمودند، ولى هيچ بيانى كه بر انجام طواف وداع دلالت داشته باشد، وجود ندارد و وداع با بيت، اعم از طواف وداع است. روايت ديگرى قريب به همين مضمون نقل شده ولى در آن ذكرى از انجام عمره توسط امام رضا(ع) نيست:
مُحَمدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمدٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ أَبِي مَحْمُودٍ قَالَ: رَأَيْتُ أَبَا الْحَسَنِ(ع) وَدعَ الْبَيْتَ فَلَما أَرَادَ أَنْ يَخْرُجَ مِنْ بَابِ الْمَسْجِدِ خَر سَاجِداً ثُم قَامَ فَاسْتَقْبَلَ الْكَعْبَةَ فَقَالَ: اللهُم إِني أَنْقَلِبُ عَلَى أن لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ.
ابن ابى‌محمود مى‌گويد: ابالحسن را ديدم كه با خانه خدا وداع كرد و وقتى