75سپاهش برج و باروى شهر را خراب كرده، به زور وارد شهر شدند و بيشتر مردم را كه در كوچه و بازار و خانه‌ها بودند به قتل رساندند. سپس نزديك ظهر با اموال و غنايم فراوان از شهر خارج شدند و در نقطه‌اى به نام ابيض گرد آمدند. خمس اموال غارت شده را خود سعود برداشت و بقيه، به نسبت هر پياده يك سهم و هر سواره دو سهم، بين مهاجمين تقسيم شد. 1
ابن بشر، مورخ‌نجدى، درباره حملات وهابيان به‌نجف‌مى‌نويسد: در سال 122 ه .ق سعود با سپاهى انبوه از نجد و اطراف آن، به بيرون مشهد معروف در عراق (مقصود، نجف اشرف است) فرود آمد و سپاه خود را در اطراف شهر پراكنده ساخت. وى دستور داد باروى شهر را خراب كنند ولى سپاه او زمانى كه به شهر نزديك شدند به خندق عريض و عميقى برخوردند كه امكان عبور از روى آن وجود نداشت. در جنگى كه بين طرفين رخ داد، بر اثر تيراندازى از باروهاى شهر، جمعى از سپاهيان سعود كشته شدند و بقيه آنها از گرد شهر عقب نشسته به غارت روستاهاى اطراف پرداختند. 2
ممكن است تصور شود كه وهابيان تنها بلاد شيعه‌نشين را مورد تاخت و تاز خود قرار مى‌دادند. ولى اين تصور به هيچ‌وجه درست نيست و بايد گفت كليه مناطق مسلمان‌نشين حجاز و عراق و شام، آماج حملات آنها قرار داشت و تاريخ در اين مورد، از هجوم‌هاى وحشيانه‌اى گزارش مى‌دهد كه مجال شرح همه آنها در اين مختصر نيست. نمونه‌وار به يك مورد اشاره مى‌كنيم:
جميل صدقى زهاوى‌در خصوص فتح طائف به دست وهابيان مى‌نويسد: از زشت‌ترين كارهاى وهابيان، قتل‌عام مردم است كه بر صغير و كبير رحم نكردند. طفل
شيرخوار را بر روى سينه مادرش سر مى‌بريدند. جمعى را كه مشغول فراگرفتن قرآن بودند همه را كشتند.