233
الف) سياست هم‌سويى با غرب
ايران و عربستان در شرايطى كه جهان پس از جنگ جهانى دوم به دو بلوك شرق و غرب تقسيم شده و جنگ سرد ميانشان برقرار بود، سياست همراهى با غرب را در پيش گرفتند. اين مسئله ايران را با عربستان هميشه محافظه‌كار و در عين حال، متحد با غرب در يك جهت قرار داد كه سياست‌ها و موضع‌گيرى‌هاى مشتركى در مسائل بين المللى داشتند.
افزون بر آن، در آن زمان، جهان عرب به دو اردوگاه محافظه‌كاران و رژيم‌هاى شبه سوسياليستى تقسيم شده بود كه عربستان در اردوگاه اول قرار داشت. همين امر سبب افزايش روابط و در يك راستا قرار گرفتن دو كشور ايران و عربستان در خاورميانه شد. هر دو كشور، دشمنان منطقه‌اى چون ناصريسم و بعثيسم داشتند. اين مشتركات سبب شد تا برخى مسائل اختلاف برانگيز كه در حج اتفاق مى‌افتاد و همچنين عضويت ايران در پيمان بغداد و نيز روابط ايران و اسرائيل كه عربستان در آن زمان، آن را برنمى‌تابيد، در روابط دو كشور ايران و عربستان چندان اثرگذار نباشند.
ب) دشمنى با كمونيسم
ايران و عربستان با گسترش كمونيسم در خاورميانه، مخالف بودند. آنها پس از جنگ جهانى دوم و شروع جنگ سرد، در استراتژى‌هاى امريكا نقش و جايگاه ويژه‌اى يافتند تا از نفوذ كمونيسم از طريق آنها در منطفه جلوگيرى شود. دكترين آيزنهاور در سال 1957م بيان مى‌داشت كه امريكا در برابر تهديدهاى شوروى، از نظر سياسى، نظامى و اقتصادى از دولت‌هاى خاورميانه حمايت مى‌كند. ايران، عربستان و كشورهاى ميانه‌رو عرب چون عراق، اردن و لبنان از اين دكترين حمايت