232كشورهاى اسلامى، همكارى در مسئله فلسطين از بعد منطقه‌اى و سياسى و همكارى در خليج فارس از بعد امنيتى از موضوعاتى بود كه دو كشور را به برقرارى روابط سوق مى‌داد.
از سرگيرى روابط ايران با عربستان در پى نامه ملك عبدالعزيز سعودى به محمدرضا پهلوى عملى شد كه در آن، خواستار از سرگيرى روابط ايران وعربستان و فرستادن وزير مختار به دربار يكديگر شد. حجاج ايرانى در قالب كاروان‌هاى حج به حجاز اعزام شدند. 1
اين روابط از آغاز تا پايان حكومت پهلوى، فراز و نشيب‌هاى فراوانى داشت. دو كشور، در مسير مناسباتشان، گاه بر سر مسائل منطقه‌اى و مسائل فرهنگى و مذهبى در برابر يكديگر مى‌ايستادند و گاه نيز بر سر منافع مشترك با يكديگر همكارى مى‌كردند. به عبارت ديگر، ايران و عربستان، در حدود شصت سال روابط متقابل، اختلاف‌ها و وجوه مشترك گوناگونى داشتند. دامنه اختلافات بر سر مسائل فرهنگى و سياسى، گاه به آن حد مى‌رسيد كه دو كشور به ناچار با يكديگر قطع رابطه مى‌كردند. با وجود مسائل اختلاف برانگيز مذهبى، فرهنگى، سياسى و اقتصادى، ايران و عربستان، به علت منافع مشترك برآمده از مسئوليت‌هاى بزرگ‌تر منطقه‌اى براى تأمين امنيت و رويارويى با چالش‌هاى داخلى و خارجى، ناگزير به كنار گذاشتن اختلاف‌ها بودند. آنها با تأكيد بر دوستى‌ها ومنافع دوجانبه مى‌توانستند چالش‌هاى يادشده را از سر راه بردارند و امنيت وثبات را در منطقه خليج فارس و شرق عربى برقرار كنند.
از آغاز حكومت محمدرضا پهلوى تا كودتاى 28 مرداد، عواملى موجب نزديكى اين دو كشور به يكديگر مى‌شد كه به برخى از آنها اشاره مى‌شود: