256روايت صندوق مورد بحث، ما را در زمينه معلوماتى يارى مى‌رساند كه از اهميت بسيارى برخوردار است و باعث مى‌شود پيوستگى حوادث تاريخى مربوط به قبر مطهر امام على(ع) منطقى شود و اجزاى آن با يكديگر هماهنگ گردد. از آشكار كردن آن مكان مقدس به‌دست امام صادق(ع) گرفته تا بازسازى آن مكان به دست امام صادق(ع)، تبديل قبر مبارك امام على(ع) به يك تپه بر اثر موضع‌گيرى خلفاى بنى‌عباس در قبال علويان و شيعيان آنان، بازسازى آن مكان به‌دست هارون الرشيد، گشايش حاصل شدن براى شيعيان امام على(ع) در زمينه زيارت قبر ايشان(ع) كه ممكن است بازسازى در عصر مأمون يا معتصم يا واثق، بين فضاى آرام ايجاد شده براى زيارت و شيعيان، فاصله انداخته باشد، با وجود عدم سختگيرى براى زائران امام على(ع) در زمان بازسازى مرقد مطهر. ممكن است به اطراف قبر مبارك امام على(ع) توجه بيشترى نيز شده باشد و با حصار يا برخى از بناهايى كه نياز زائران را برآورده مى‌ساخته است، حصاركشى شده باشد.
اسم «مشهد» نيز براى بزرگداشت و احترام قبر مطهر امام على(ع)، بر آنجا گذاشته شد؛ به‌گونه‌اى كه ابتدا، اسم مشهد بر قبر اطلاق گرديد. سپس به شهرى كه قبر امام على(ع) در آن قرار داشت، مشهد گفته شد؛ همان‌گونه كه روايتى به اين موضوع اشاره نموده است كه از آن صحبت به ميان خواهيم آورد. روايتى كه نشان مى‌دهد مأمون، معتصم و واثق، در قبال زائران امام على(ع)، موضع‌گيرى‌هاى منفى نداشتند. ابن خلكان مى‌گويد: متوكل از خلفاى نام برده بدش مى‌آمد؛ چراكه آنان به اميرمؤمنان على(ع)، ابراز محبت مى‌كردند؛ تا سال 236 ه .ق/ 850 م كه متوكل دستور مى‌دهد از زيارت قبر اميرمؤمنان(ع) ممانعت به عمل آيد. از اين روايت، اين‌گونه برمى‌آيد كه متوكل عباسى دستور تخريب قبر امام على(ع) را صادر كرد؛ همان‌گونه كه ضريح مطهر امام حسين(ع) را