255نقل از ابن طاووس، در كتاب «فرحة الغري» نقل كرده و گفته است كه اين روايت به طرق ديگرى نيز نقل شده است كه با روايت شيخ طوسى، هماهنگى دارد؛ از جمله آن روايات، روايتى است كه آن را با خط ابويعلى، محمد بن حمزه جعفرى، داماد شيخ مفيد و جايگزين ايشان پس از وفات شيخ مفيد، ديده است ¹؛ همان‌گونه كه علامه مجلسى، اين روايت را در يك نسخه مورد تأييد از كتاب «مزار» ابن داوود قمى، ديده است كه تاريخ آن به سال 360 ه .ق/ 971م برمى‌گردد.

همچنين اين روايت را «شيخ محمد بن الحاج عبود الكوفى القارئ الغروى الحائرى»، در كتاب «نزهة الغري في تاريخ النجف و الغري السري»، به نقل از «الفرحة»، با اندكى تغيير، آورده است. ²

گويا شيخ محمد، متوجه اين موضوع بوده است كه داستان نبش قبر امام على(ع) و صندوق مورد بحث، به يك شخصيت عباسى برمى‌گردد كه در كوفه به سال 273 ه .ق/ 886م، وجود داشته است كه به‌صورت اتفاقى، هم اسم با داوود بن على، عموى سفاح و منصور عباسى است.

سيد محسن الامين، در كتاب «اعيان الشيعة»، بعد از آنكه سخن گفتن از بناى هارون الرشيد را به پايان مى‌رساند، داستان صندوق مورد بحث را كه به داوود عباسى نسبت داده شده است، ذكر مى‌كند. او در حاشيه مى‌گويد:

برخى از معاصران گفته‌اند كه اين داوود، همان داوود بن عيسى بن موسى ابن محمد بن على بن عبدالله بن عباس است. اما گفته خواهد شد كه اسماعيل بن عيسى گفته است: عمويم داود، و اگر داوود فرزند عيسى باشد، برادر اسماعيل خواهد بود؛ نه عمويش. مگر اينكه اسماعيل و پدرش، هر دو عيسى يا غير از اين، ناميده شده باشند. ³