78از ميان بردارد، شديد و فراوان است. چقدر به صدايى همچون صداى حضرتش و به قلبى همچون قلب ايشان نياز مبرم احساس مى‌شود. شايد براى نخستين بار است كه جنبش يك رجل دينى، رنگ فرقه‌گرايى ندارد و از نشان تعصب عارى است. دليل آن، اين است كه جنبش اين امام و رهبر شيعى، اعجاب و تقدير و همدلى مارونى‌ها، سنى‌ها و ارتدكس‌ها را اجماعاً به خود جذب كرده است. 1
«جورج جرداق» متفكر و اديب مسيحى لبنان كه آبان‌ماه 1393 درگذشت و كتابى بسيار ارزشمند در پنج جلد به نام «امام على (عليه السلام) ، صداى عدالت انسانى» نوشته است، 45 سال پيش به مناسبت انتخاب امام صدر به رياست مجلس اعلاى شيعيان لبنان در مقاله‌اى در مجله الصياد بيروت مى‌نويسد:
با خبر انتخاب امام موسى صدر به رياست مجلس اعلاى شيعيان لبنان غافلگير نشدم. از شادى همه مردم لبنان، از شيعيان گرفته تا مسيحيان و اهل سنت به يك اندازه، براى انتخاب اين مرد بزرگ به اين منصب بزرگ غافلگير نشدم؛ زيرا امام موسى صدر سيمايى آرمانى و زيبا و بزرگوار از يك عالم دينى است. اخلاقى والا و دلى مهربان و سينه‌اى گشاده به روى همه مردم دارد كه براى عشق كامل و فراگير گنجايش دارد و عقلى روشنگر و چهره‌اى مطمئن دارد. وقتى با او ديدار مى‌كنى، گويى كه پدرت يا برادرت يا كسى را ديده‌اى كه آرزوى ديدارش را داشته‌اى و دست تقدير آن را برايت ميسر كرده است. امام موسى صدر سيماى زيبا و باشكوه انسان است؛ آن‌گونه كه امام بزرگوار على بن ابى‌طالب (عليه السلام) خواسته است: دادگر و راست‌گو و پاكدست و عالم و عامل به علم خويش است و مجال نيكوكارى را غنيمت مى‌شمارد و در مسير هدايت، به سبب اندكى شمار پويندگان آن دچار هراس نمى‌شود و نزديكى او به مردم با نرم‌خويى و مهربانى و بخشش مال و گشاده‌رويى همراه است. اين صفات علوى والا كه در شخصيت امام موسى صدر گرد آمده، بارقه‌اى از اين حدس را بر قومى افكند كه گويى امام از زبان امام بزرگوار پسر ابوطالب به تو مى‌گويد: «نيت دارم كه بسيارى از كارهاى نيك را انجام دهم و به دسته‌اى از آنها عمل كنم و بر آنچه از كفم رفته است، حسرت مى‌خورم كه چگونه بدان عمل نكرده‌ام. ساده‌ترين سخنى كه مى‌توان درباره شخصيت امام موسى صدر