5
سخن آغاز
حوادث و شخصيتها در سايه «ياد» ماندگار مىشوند و زيارت، نوعى ياد و بزرگداشت شخصيتهاى دينى و ارج نهادن به بزرگان مكتب و پيشوايان مذهب و الهام گرفتن از فضايل آنان است و در حقيقت يك «مدرسه سازندگى» به شمار مىآيد.
اين «سنّت حسنه» كه پيامبر خدا(صلى الله عليه و آله) و ائمه معصومين (عليهم السلام) و علماى بزرگ بر آن تأكيد داشتهاند و خود نيز عامل به آن بودهاند، در طول تاريخ اسلام، همواره سارى و جارى بوده و بركات دينى، اخلاقى و اجتماعى فراوانى داشته است؛ چنانكه در زيارت خانه خدا «منافع للّناس» است، در زيارت عتبات معصومين (عليهم السلام) و حرمهاى مطهّر و حضور بر سر تربت اولياى الهى نيز منافعى براى مردم هست؛ چه از نظر روحى و پالايش روان، چه به لحاظ آشنايى اقوام و ملل مختلف به سبب حضور در اماكن زيارتى، چه از جهت ارتباطات و رفتوآمدها و ايجاد مشاغل و دستاوردهاى اقتصادى و رونق بازار مسلمين.
كيست كه به زيارت برود و دست خالى بازگردد؟ كدام زائر است كه از عمل به اين سنّت، زيان ببيند؟ «زيارت» در ميان اقوام و آيينهاى ديگر نيز طبق فرهنگ و اعتقادات خودشان وجود دارد و آنان نيز زيارت را به عنوان آيين و رسمى كه ريشه در افكار و عقايد دينىشان دارد، يكى از وظايف خود مىدانند و اين سنّت را به نسلهاى بعد نيز منتقل مىكنند و اينگونه است كه آيينهاى ملّى و مذهبى، استمرار مىيابد و زنده مىماند.
در توصيههاى دينى، رفتن به زيارت معصومين (عليهم السلام) به عنوان اداى دين و وفاى به عهد توصيف شده است. در حديث آمده است: «هر امامى، عهد و پيمانى بر گردن پيروان و رهروان و دوستدارانش دارد و از جمله نشانههاى وفاى به اين پيمان، زيارت مرقد امام است».
خرسنديم كه اين مجلّه، به عنوان عامل پيوند علمى و فرهنگى رهروان زيارت، چه روحانيون كاروانهاى زيارتى، چه مدّاحان بزرگوار و چه عموم علاقهمندان به اهل بيت (عليهم السلام) و مشتاقان زيارت حرمهاى مطهّر، زمينهساز آگاهىهاى علمى و تاريخى و اعتقادى بيشتر باشد و مخاطبان را با فرهنگ زيارت، اهداف و آثار سازنده زيارت، اماكن زيارتى، پشتوانههاى دينى اين آيين، شخصيتهاى مدفون در حرمها و زيارتگاهها و تاريخچه قبور بزرگان و حوادث مربوط به آنها آشناتر سازد.
زيارت، رفتن به ديار محبوبهاى خداست؛ با پاى دل، با سرمايه محبّت؛ با انگيزه اطاعت و به قصد قربت. باشد كه مشمول شفاعتشان قرار بگيريم و در آخرت، از عناياتشان بهرهمند گرديم. انشاءالله.