44انتخاب عبّاس براى نجات محاصره شدگان و اين‌كه او به تنهايى به اين كار اقدام مى‌كند، از اعتماد كامل امام حسين (عليه السلام) به همت و دلاورى و توانايى او حكايت دارد.
10. پرچم‌دارى سپاه امام حسين (عليه السلام)
پرچم در جنگ‌ها جايگاه ويژه‌اى دارد؛ چون نشانۀ سپاه است و برپا بودنش دليل پايدارى لشكريان و ادامۀ جنگ. از اين رو پرچم را به دست كسى مى‌سپارند كه قدرت و شهامت و بى‌باكى و غيرت و حميت بالايى دارد. امام حسين (عليه السلام) در اطرافيان خود، جز برادرش عباس را سزاوار حمل پرچم و علم‌دارى نيافت و آن‌گاه كه به آرايش سپاه خود پرداخت، پرچم را به برادرش عبّاس بن على سپرد. 1 همين بود كه عباس به «صاحب الراية» و «صاحب اللواء» يعنى پرچم‌دار ملقّب گرديد. 2
11. فرستادن عباس به دنبال آب
شايد يكى از دردناك‌ترين و اندوه‌بارترين صحنه‌هاى واقعۀ مصيبت‌بار كربلا، تشنگى و عطش سوزان روز عاشورا باشد. سپاه كوفه، آب را بر حسين و اهل‌بيت و اصحابش (عليهم السلام) كه در ميان آنها پيرمردان و زنان و كودكان و شيرخوارگان ديده مى‌شد، بست و اين، چنان كار را سخت كرد كه در آن گرماى سوزان و در حرارت روزهاى آن فصل گرم سال بسيارى از اهل‌بيت به‌خصوص كودكان و نوزادان، از سوز تشنگى با زبان خشك و ملتهب آب مى‌طلبيدند.
عباس در حالى براى آوردن آب انتخاب مى‌شود كه سپاه اموى همۀ راه‌هاى ورود به آب را به سختى بسته است. اين نيز نشانه ديگرى است از عظمت مقام عباس در نگاه امام حسين (عليه السلام) . عباس به آن وظيفۀ انسانى و خدايى اقدام نمود و به همين سبب به او «سقّا» و «صاحب مَشك» مى‌گويند. 3