234القرنه، شط العرب، البصره، ابوالخصيب، الفاو و الزبير مى‌باشد و مؤلف تمام مراقد اين شهرها را معرفى كرده است. وى همه اين مراقد را با صرف نظر از مذهب شخصيت مدفون در آن معرفى كرده است و پس از توضيحى كوتاه درباره هر شخصيت، كرامت يا حكايتى از صاحب قبر بيان مى‌كند. يكى از ضعف‌هاى كتاب اين است كه بسيار كم به منابع مراجعه كرده و اگر هم مراجعه كرده، مصدر را بيان نكرده است.
توصيف مقدمه كتاب
مؤلف در مقدمه، شناسايى مراقد بزرگان و نيكان را امرى بايسته و لازم مى‌داند؛ سپس حديثى از اميرمومنان على (عليه السلام) در اين باره آورده در وصيت خود به امام حسن (عليه السلام) مى‌فرمايد:
«أحى قلبك بالموعظه ... و اعرض عليه أخبار الماضين ... و سِر فى ديارهم و آثارهم، فانظر فيما فعلوا، و عما انتقلوا ... أى بنى إنى و إن لم أكن عمرت عمر من كان قبلى فقد نظرت فى أعمالهم و فكرت فى إخبارهم، و سرت فى آثارهم حتى عدت كأحدهم، بل كأنى بما انتهى إلى أمورهم قد عمرت مع أولهم إلى آخرهم». 1
نمونه‌هايى از مراقد معرفى شده
مرقد امام احمد بن على
مؤلف كتابش را با معرفى مرقد امام احمد بن على آغاز مى‌كند. مرقد امام احمد بن على معروف به «ابوالشاجور»، در شهرستان المدينه، ناحيه امام صادق (عليه السلام) واقع شده است. او به سيد احمد بن على شناخته مى‌شود اما نسب او اين گونه است: سيد احمد بن عيسى بن زيد بن على سجاد بن امام حسين (عليه السلام) .
وى در روز دوم محرم 157 قمرى در حجاز متولد شد. وى در مدينه روحيه انقلابى گرى داشت و هنگامى كه به بغداد سفر كرده بود، توسط هارون الرشيد دستگير و زندانى شد. وى به كمك ياران زيدى‌اش از زندان گريخت و در شهرها متوارى شد. سرانجام هارون الرشيد در بصره بر او دست يافت و او را گردن زد و به شهادت رسيد. 2