122
سه‌شنبه، 18 شعبان
مردم به دنبال زندان‌هاى مخفى و محبوس‌شدگان زيرزمينى مى‌گردند. در نتيجه، زندانى مخفى در زير حرم كميل بن زياد در منطقه «حنّانه» پيدا شد؛ امّا نتوانستند درب ورودى‌اش را بيابند؛ به همين علّت دست به دامن مهندسى آشنا به نقشه ساختمان شدند. مهندس گفت: درب ورودى و اصلى چند صد متر با درب اول فاصله دارد. پس از يافتن درب ورودى و ورود به زندان، افرادى رنگ پريده با موهاى پريشان و ريش‌بلند را يافتند كه شب را از روز نمى‌شناختند و از وقايع عراق و جهان بى‌خبر بودند. يكى از آنان درباره احمد حسن البكر 3 پرسيد! به او گفته شد كه صدام ده سال پيش او را مسموم كرد و كشت.
زندان‌هاى مخفى ديگرى نيز در بيشتر از ده نقطه نجف كشف شد.
جمعه، 21 شعبان
آيت‌الله العظمى خوئى به درخواست انقلابيون كميته‌اى متشكل از ده نفر را براى سامان دادن به امور انقلاب تأسيس كرد. اين هيئت فعاليت خود را با برقرارى ارتباط اطّلاعاتى با رهبران قيام در كربلا و حلّه و ديوانيه و تقويت هر چه بيشتر مواضع خويش آغاز كرد.
دومين اقدام مهّم كميته، طرح نقشه براى تصرف پايگاه نظامى شهر «محاويل» در جنوب بغداد بود. در اين پايگاه سلاح‌هاى پيشرفته‌اى مانند موشك زمين به زمين وجود داشت.
برنامه سوم، حركت به سوى بغداد بود كه منوط به موفقيت در تصرف پايگاه محاويل شد. برنامه چهارم پخش غذاى گرم ميان مردم و رساندن برنج و روغن و گندم به افراد محتاج و تقسيم مقاديرى پول بود. مغازه‌داران نيز قيمت اجناس را پايين آوردند و بدين ترتيب همكارى و اتحادى چشم‌گير ميان مردم براى كمك به يكديگر صورت گرفت.
به دستور صدام، «حسين كامل» (داماد صدام) براى مهار انقلاب مردم، با تمام امكانات دست به حمله زد؛ از جمله حمله بالگردها به شهرها، پرتاب موشك و توپخانه سنگين و ايجاد وحشت و ترس در مردم با پخش اعلاميه. ارتش با همه قدرت به جنگ با مردم آمد. نجف اشرف و حرم مطهر امير مؤمنان (عليه السلام) مورد اصابت گلوله و موشك قرار گرفت؛ به مساجد و مدارس و حتى قبور مؤمنين خسارت و جسارت فراوان روا داشته شد و برخى از مردم كه توان مقابله نداشتند، مثل كودكان و زنان و پيران در خانه‌ها پناه گرفتند.