28(قيامت) ايمن مى‌دارد و ملائكه با بشارت با وى ملاقات مى‌كنند و به او مى‌گويند: نترس و ناراحت نباش امروز روز راحتى توست» . 1
3. معاوية بن وهب نقل مى‌كند كه امام صادق (ع) فرمود: «اى معاويه! زيارت قبر حسين (ع) را به خاطر ترس رها مكن؛ زيرا كسى كه آن را ترك كند، بعد از مرگ حسرت خواهد خورد كه اى كاش مى‌توانست به اختيار خويش از قبر بيرون آمده و به زيارت حسين (ع) برود. آيا دوست ندارى كه خدا تو را ببيند و از جمله افرادى باشى كه پيامبر براى‌شان دعا مى‌كند و همين‌طور فاطمه و على (عليهم السلام) ؟ !» . 2
4- عبدالله بن بُكير مى‌گويد: به امام صادق (ع) عرض كردم: من در درون خودم در كشاكش و درگيرى هستم؛ قلبم مشتاق زيارت امام حسين (ع) است، امّا از مأمورين حكومتى هراس دارم! امام صادق (ع) فرمود: «اى عبدالله! آيا نمى‌دانى كسى كه بترسد و ترسش به خاطر ما باشد، خداوند او را در قيامت در سايه عرش خويش قرار مى‌دهد و با حسين (ع) هم‌كلام مى‌گردد و از هول قيامت ايمن مى‌شود؟ آن زمانى كه مردم در جزع و فزع هستند، ملائكه او را در بر مى‌گيرند و آرامش و بشارت مى‌دهند» . 3
مسلمانان اين رسالت را از پيامبر اسلام (ص) و ائمه اطهار (ع) به خوبى دريافت كردند و بر زيارت حسين (ع) مداومت كردند تا هم ياد حسين زنده بماند و هم خود اصلاح و تربيت شوند.
ديدگاه
1. ابن‌بطوطه جهانگرد تونسى مى‌نويسد:
از شهر حلّه به سوى شهر كربلا حركت كرديم. مشهد حسين بن على شهر كوچكى است كه اطرافش را باغ‌هاى نخل در بر گرفته و از فرات سيراب مى‌شوند. در شهر حرم و مدرسه‌اى بزرگ است. در گوشه حرم به زائرين غذا مى‌دهند. 4
2. ابن صباغ مالكى مى‌نويسد:
پيكر حسين در خاك كربلاى عراق به خاك سپرده شد و مشهدش در اين شهر معروف است و از همه جا به زيارتش مى‌آيند. 5
3. عقبة بن عمر سهمى، شاعر معروف عرب‌زبان در اواخر قرن اول هجرى براى زيارت وارد كربلا مى‌شود و وقتى به مرقد مطهر سيدالشهدا (ع) مى‌رسد، مقابل قبر مى‌ايستد و شروع به