188در اين كتاب نام چهار بانو نيز آمده است:

الف. آسيه قاجاريّه، دختر فتحعلى خان دلوى قاجارى؛

اين بانوى فاضل، همسر فتحعلى شاه قاجار و دختر عموى او بود كه در سال 1230 ق. از دنيا رفت. اين بانو به واسطۀ نذرى كه داشته، خدمات ارزشمندى را، مانند طلا كارى ايوان، تعميرات بناى حرم مطهر و بازسازى بخشى از شهر كربلا انجام داد. اين خدمات تا حدود زيادى غبار فقر و محروميت را از چهرۀ كربلا زدود؛ اما اجلش مهلت نداد؛ تا به تمام آن چه در نذر خويش تعهدّ كرده بود، عمل كند؛ ولى به احترام او، به تمام نذرش جامۀ عمل پوشاندند. ¹

ب. ايران خاتون؛

او در قرن هفتم هجرى مى‌زيسته است. ايران خاتون، بانوى شايسته اى از پيروان مكتب اهل بيت (عليهم السلام) بود. او وصيت كرد كه در حرم امام حسين (ع) به خاك سپرده شود. ²

ج. خانش خانم، دختر شاه اسماعيل صفوى و خواهر شاه طهماسب؛

او بانويى مومن از پيروان و دوست داران مكتب اهل بيت (عليهم السلام) بود و بسيار اهل خير و صلاح بود و در سال 971 ق. از دنيا رفت. ³

د. جان آقا خانم، دختر مراد بيگ تركمن؛

او بانويى صالح و صاحب نفوذ در دولت صفوى بود و از خانواده‌اى پرجمعيت و مشهور بود و در شهر مازندران، در سال 1032 ق. از دنيا رفت و به دستور شاه عباس صفوى، پيكرش براى خاك سپارى به كربلا منتقل شد. وى پس از قتل شاه اسماعيل دوم و شكست توطئۀ قتل شاه عباس، به خدمت او پرداخت و مورد اعتماد و احترام بسيار شاه عباس بود و از فرط علاقه اى كه شاه عباس به اين بانوى شايسته داشت، گاهى او را با عنوان «مادر» ، مورد خطاب قرار مى‌داد. او، همسر على قلى بيگ شاملو بود. ⁴