172قرار گرفت، اين گونه سرود:
فما وجدت علي الاكتاف
منهم و لا الاقفاء آثار النصول
ولكن الوجوه بها كلوم
و فوق حجورهم مجري السيول
أريق دم الحسين و لم يراعوا
و في الأحياء أموات العقول
فدت نفسي جبينك م نجبين
جري دمه علي خد أسيل
. . . .
برئنا يا رسول الله ممّن
أصابك بالأذيّة و الذحول
3. أشنائى
محمد بن حسين بن على شيبانى، معروف به أشنانى، (317 221ق.) از عالمان كوفه و از محبان اهل بيت (عليهم السلام) بود و مدتى در زندان متوكل عباسى، روزگار گذراند. وى در سال 247ق. در زمانى قبر امام حسين (ع) را زيارت كرد كه متوكل عباسى حرم مطهر را منهدم كرده بود و كسى حق نداشت آن امام همام را زيارت كند!
گزارش كامل اين زيارت، در مقاتل الطالبيين ابوالفرج اصفهانى (ص479) اين گونه آمده است:
«روزگارى مى‌گذشت كه من از زيارت قبر سيد الشهداء محروم مانده بودم. از ترس عمال متوكله جرأت نمى كردم پا به محيط كربلا بگذارم؛ اما شوق اين زيارت وادارم كرد كه دل به دريا بزنم و خود را به خطر بيندازم. مرد عطارى كه با من دوست بود، تشويقم كرد و من و او با هم شبانه، رو به كربلا نهاديم. ما روزها پنهان مى‌شديم و شب‌ها راه مى‌رفتيم؛ تا بالاخره به غاضريه رسيديم. نيمه شب از ميان دو پاسگاه كه بر سر راه قرار داشت، ترسان و لرزان گذشتيم. پاسبان آن پاسگاه در آن وقت شب خوابيده بود و بالاخره به حريم قبر رسيديم. من