169مولف در مقدمه بر قدمت كربلا تاكيد مى‌كند و بيان مى‌كند كه بر اساس گزارش‌هاى كاوش‌گران و تاريخ نويسان، سرزمين كربلا قبل از ميلاد مسيح نيز ساكن داشته است. او از قوم اكديين نام مى‌برد كه در صحراى كربلا سكونت داشته‌اند. او آب فراوان، كشاورزى بسيار خوب و نخلستان‌هاى بزرگ را، نشانه‌اى براى اثبات مطلب مى‌داند. او از گفته مستشرق فرانسوى، لويس ماسينيون در كتاب خطط الكوفه ياد مى‌كند كه مى‌نويسد: همانا كربلا در قديم، معبد كلدانيين بود؛ شهرى كه آن را نينوى مى‌خواندند.
مولف همچنين نام‌هاى گوناگون سرزمين كربلا را كه مورد اشاره امام حسين (ع) قرار گرفته است، دليل ديگرى بر قدمت كربلا مى‌داند.
وى سپس به تاريخ بناى عتبۀ حسينى (ع) مى‌پردازد. به اعتقاد وى در سال 63 يا 65 قمرى اولين بنا بر روى قبر امام حسين (ع) ايجاد شد و در سال 132 قمرى توسط عباسيان و در سال 199 قمرى توسط مامون، تجديد بنا شد.
يكى از ويژگى‌هاى مهم اين كتاب، آن است كه مولف تقريبا سفرنامۀ افرادى از مليت‌هاى معروف را شناسايى كرده و در اين اثر از آنان ياد و سفرنامه آنان به كربلا را شرح و توضيح داده است.
مؤلف اثر، به ترتيب سال زيارت، اسامى 58 نفر از بزرگان، شاعران و نويسندگانى را كه به كربلا رفته و آن مكان مقدس را زيارت كرده‌اند، ذكر كرده و شرحى كوتاه از سفر آنان و توصيف ايشان را بيان كرده است.
ابوحمزه ثمالى، منصور نمرى، محمد بن حسين بن على شيبانى معروف به اشنانى، جهانگرد بزرگ ابن حوقل نصيبى، نظام الدين ابويعلى محمد بن محمد شاعر عصر عباسى، عبدالله بن عباس معروف به "ابن هباريه"، ابن بطوطه، حمدالله مستوفى، نسّابه ابن زهره حسينى، محمدبن احمد بن اياس مورّخ و جهانگرد مصرى، مطراقى زاده مورّخ و جهانگرد، قاضى نورالله شوشترى، محيطى نويسنده گلشن شعرا، بيدرو تكسيرا جهانگرد پرتغالى، پيترو ديلا فاله سيّاح ايتاليايى، نظمى بغدادى، پدر مولف گلشن خلفا مرتضى نظمى زاده، تافرنييه سيّاح فرانسوى، سيد ضامن بن شدقم نسّابه معروف، عباس بن على بن نورالدين حيدر مكى موسوى حسينى، عالم اديب و شاعر و جهانگرد، شيخ مصطفى صديقى خلوتى دمشقى از بزرگان صوفيه، كارستون نيبور سيّاح آلمانى، جهانگرد تايلر، ابوطالب بن حاجى محمد بك خان اصفهانى معروف به ابوطالب