150جلوۀ اين تركيب و تزويج با ورود به كارگاه توليد قالى دست‌باف كاشان، آن هم به نام مقدس ائمه (عليهم السلام) به دست شيرزنان ايرانى هويداست. بزرگ مادرانى كه علاوه بر تربيت شير بچه گان شيعه در دامان پاكشان، رسالت را پايان يافته نديده، با توان دستان ظريف خويش نيز در خدمت به سبيل رسول الله (ص) كه همان صراط مستقيم است، نقش دل را بر ترنج قالى نشاندند و با اشك و آه خود، روضه‌اى در نوع خويش بى نظير برپا كردند.
بزرگ انسان‌هايى كه زهد و ساده زيستى‌شان، صميميتى دو چندان ايجاد نمود و شوق ديدن پرچم حرم علوى كه تحفه‌اى گرانبها از سوى متوليان اين آستان مقدس بود، دُر غلطان مرواريد اشك را برگونه‌شان روان ساخت كه بى‌شك، بكايى بى‌آلايش، و پالايش شده از صفاى دل بود كه اگر در همان حال دعايى مى‌كردند، قريب به اجابت بود.
سرانجام، دعايشان نيز اجابت شد؛ چرا كه با اعلام تشرف هر يك از قالى‌بافان به زيارت عتبات، به عنوان هديۀ مسئول عتبه اميرالمؤمنين (ع) ، آنان چنان نجواى دل سر دادند و تار قالى را به محبت اهل بيت (عليهم السلام) و پودش را به تبرى از دشمنانشان چله كشيدند و گره بر دامان پاك فاطمى زدند كه گويى تنها دعايشان در آن حال، همان تشرف به عتبات عراق بود كه يافتند و گواراى وجودشان باد.