124كافى است. استاد محقق، سيد سلمان آل طعمه ضمن تاكيد بر شهرت اين مكان در ميان خاندان آل طعمه و محققان برجسته كربلايى، به چند منبع نيز درباره پيشينۀ آن و همچنين تغييراتى كه در قتلگاه انجام گرفته، اشاره نمودند.
قتلگاه قبل ازتعميرات هفتاد سال گذشته، مانند سردابى گود بود و پنج يا شش پله در آن بود و در نقره اى بر روى آن قرار داشت 1. عمادالدين اصفهانى در كتاب «تاريخ جغرافيايى كربلا» كه در سال 1326 شمسى منتشرشده، در توصيف سرداب مى‌نويسد:
«درى دارد كه در جنوب غربى است؛ كمى‌پايين تر از قبر حبيب بن مظاهر اسدى در زاويۀ غربى واقع است كه درب نقره دارد و قفل نقره بر آن زده شده؛ كمتر كسى را قوت قلب و نيروى آن است كه اين پله‌ها را طى كرده در قتلگاه برسد؛ چه بر حسب تاريخ غالب، آنهايى كه خواسته‌اند آن‌جا زيارت روند، به چند پله كه رفته، از خود بى‌خود گشته و جسد بيهوش آنها را بيرون آورده‌اند» . 2
به گزارش سيد محمد الكليدار، در بخش غربى ضريح حبيب بن مظاهر درب نقره‌اى وجود داشت كه به سرداب منتهى مى‌گشت كه بدان مذبح مى‌گفتند. 3سيد عبدالحسين الكليدار آل طعمه، از فردى به نام سيد نورالدين نعمت الله (متولد 731 در حلب) ياد مى‌كند كه در قرن هشتم به زيارت كربلا آمد و چهل روز در جوار سرداب مقتل امام (ع) معتكف شد. 4
حاج شيخ عبدالوهاب عزام در كتاب سفرنامۀ خود كه در سال 1348 قمرى در قاهره منتشر شد، به ديدارش از قتلگاه اشاره كرده، مى‌نويسد:
«سردابى است كه حدود ده پله پايين مى‌رود و با شبكه‌اى آهنى پوشيده شده است كه آن را مذبح مى‌نامند؛ گويند خون حسين (رضى الله عنه) به هنگام شهادت، در اين نقطه بر زمين ريخته است.» 5
به گزارش محمد كلباسى حائرى، در تعميرات سال 1366قمرى، قتلگاه را پر كردند و آن را مساوى با زمين روق نمودند و آن درب نقره اى را برداشتند و به‌جاى آن سنگى گذاشتند كه علامت و نشانه اى از محل شهادت باشد. 6