41پس از رسول خدا(ص) در روزگار خلفاى نخستين (11-40ه . ق) معمولاً حج به سرپرستى آنان انجام مى‌گرفت. گاه نيز افرادى از سوى آنان به منصب امارت حج برگزيده مى‌شدند. در زمان خليفه اول (11-13ه .ق) به ترتيب عمر بن خطاب در سال يازدهم قمرى و عتاب بن اسيد اموى يا عبدالرحمان بن عوف در سال دوازدهم قمرى اميران حاج بودند. از عبدالرحمان بن عوف به عنوان اميرالحاج سال سيزدهم قمرى ياد شده است. ¹

در زمان خليفه دوم (13-23 ه .ق)، خود وى همه ساله رهسپار سفر حج مى‌شد و امارت حج را بر عهده داشت. ² در زمان خليفه سوم (23-35 ه .ق) به سال 24ه.ق عبدالرحمان بن عوف ³ و در سال‌هاى 25 تا 34ه .ق خليفه، خود، امارت حج را بر عهده داشت. در سال آخر خلافت عثمان (35ه .ق) به جهت قيام مردم بر ضد او، عبدالله بن عباس به امارت حج منصوب شد. ⁴

امام على(ع) در مدت پنج سال خلافتش، به سبب نبردهاى داخلى نتوانست شخصاً امارت حج را بر عهده بگيرد. ⁵ از اين رو، به سال‌هاى 36 و 37ه .ق «عبدالله بن عباس» ⁶ و در سال‌هاى 38 و 39 ه .ق عامل خود بر مكه، «قثم بن عباس»، را اميرالحاج قرار داد. ⁷ درگيرى ميان «يزيد بن شجره رهاوى» - اميرالحاج معاويه به سال 39ه .ق، - و