40خواهان دستيابى به اين منصب بودند؛ چنانكه خواسته يزيد از پدرش معاويه، منصب امارت حج بود. 1
در دوران رسول خدا(ص)، درباره وجود منصب اميرالحاج، ديدگاهها همسان نيست. شمارى از منابع، از وجود اين منصب ياد كرده، و افرادى را نيز به عنوان اميرالحاج نام بردهاند؛ اما شمارى ديگر، وجود اميرالحاج در آن دوره را انكار كردهاند. پس از فتح شهر مكه به سال هشتم قمرى، پيامبر(ص) «عُتّاب بن اسَيد بن ابى العيص بن اميه» را عامل و كارگزار خويش در آن شهر قرار داد و بنابر نقل مسعودى، مراسم حج در آن سال به سرپرستى او انجام شد. 2
بر پايه گزارشى، در سال نهم قمرى، پيامبر گرامى(ص) ابوبكر را به عنوان اميرالحاج به مكه فرستاد 3؛ اما پيش از رسيدن او به مكه، على(ع) را به جاى او منصوب كرد. 4 بر پايه روايتهايى ديگر، پيامبر(ص) مسئوليت امارت حج و ابلاغ سوره برائت را به حضرت امير واگذار كرد. 5 اما اهل سنت بر اين باورند كه حضرت على(ع) تنها مأمور ابلاغ آيات سوره برائت بود و منصب امارت حج را همچنان ابوبكر بر عهده داشت. 6 اين در حالى است كه روايت ابن عباس، از بازگشت ابوبكر به مدينه حكايت دارد. 7
به سال دهم قمرى رسول خدا(ص) خود سرپرستى حاجيان را بر عهده گرفت و با انجام حجة الوداع، احكام و مناسك حج را به مسلمانان آموخت. 8