28دومين معناى اصطلاحى اين واژه در علم اصول، كه بيشتر نزد اصوليان متأخر شيعه رواج دارد، به مبحث «حكومت و ورود» مربوط است. مراد از دليل حاكم در اين اصطلاح، دليلى است كه ناظر بر دليلى ديگر باشد و با تفسير آن دليل، قلمرو آن را گسترش دهد يا محدودتر كند. 1
گفتار سوم: بررسى مفهوم لغوى و اصطلاحى «مخالف»
مفهوم لغوى
اين واژه از ريشه «خلف» بوده كه در لغت سه معنا دارد: «جانشينى»، «تغيير» و «پُشت در مقابل روبهرو». 2
«مخالف» اسم فاعل از باب مفاعله است و «خالف» نقيض «وافق» است. 3 مخالف يعنى كسى كه در امرى مخالفت كند.
مفهوم اصطلاحى
واژه «مخالف» در اصطلاح فقها به كسى اطلاق مىشود كه با مذهب حق در اعتقادات مخالف باشد. اصطلاح مخالف در فقه شيعه به اهل تسنن و غير مواليان اهل بيت(عليهم السلام) گفته مىشود. 4