98در مدت حضور امام حسين (عليه السلام) در مكه، شمارى از مردم حجاز و بصره به ايشان پيوستند و با اهل‌بيت و دوستان همراه وى، به سوى عراق حركت كردند. ابواسحاق اسفراينى گويد:
حسين (عليه السلام) مهيا شد و شتران را بيرون آورد و بار سفر را بر آنها سوار كرد و همه زنان و فرزندانش نيز بر شتران نشستند. وى در حالى از مكه بيرون رفت كه هفده نفر از همراهانش، افراد ذكور بودند؛ يعنى فرزندان و برادران و پسرعموهايش؛ شصت نفر آنها از يارانش بودند كه سواره و پياده در ميان آنها حضور داشت. اين تعداد، با زنان و فرزندانشان با حسين بن على (عليه السلام) همراه شدند.
بنابر تصريح اكثر مورخان، خروج امام در روز سه‌شنبه، روز ترويه، هشت روز گذشته از ذى‌الحجه سال شصت هجرى بود. اين تاريخ، همان است كه در نامه امام حسين (عليه السلام) به مردم كوفه، بدان تصريح شده است؛ در آن‌جا امام مى‌نويسد: «من در روز سه‌شنبه، هشت روز گذشته از ذى‌الحجه، از مكه به سوى شما حركت كردم» .
سيد الشهداء (عليه السلام) تا رسيدن به عراق و كربلا، منزلگاه‌هاى چندى را پشت سر نهاد كه آخرين آنها سرزمين تفتيده و خون‌نشان كربلا بود. در اين مسير، ديدارها و گفت‌وگوهاى بسيارى ميان امام و برخى افراد صورت گرفت و امام براى روشنگرى نسبت به اوضاع آن روز جامعه اسلامى و تشريح حركت خود، سخنانى را بيان داشت كه همه در گزارش‌هاى تاريخى ثبت و ضبط شده است. هرچند كه در تعداد اين منزلگاه‌ها و اتفاقات رخ داده در آنها، نظر يكسانى وجود ندارد و اختلافات بسيارى به چشم مى‌خورد، اما جمع‌بندى اسناد و مدارك مربوط