47
فرهنگ‌نامه زيارت
جواد محدثى
چكيده
زيارت به معناى ديدار كردن بزرگان دين، با نيت مذهبى و عزيمت ظاهرى و باطنى به اماكن مذهبى است كه پيروان يك دين براى اقامۀ يك فريضۀ دينى يا تكريم، تعظيم و يا تقرب به پيشواى مذهبى انجام مى‌دهند. اين آيين در بيشتر مذاهب وجود دارد و در تشيع نيز مورد تأكيد و تعطيم بزرگان دين قرار گرفته است. از نگاه مذهب تشيع، ديدار از مشاهد مشرفۀ امامان معصوم (عليهم السلام) و انجام دادن اعمال مخصوص و حتى سلام دادن به ايشان از راه دور، زيارت به شمار مى‌آيد و از پاداش اخروى برخوردار است. اين اعمال ويژه چنان فراوان و گسترده است كه برشمردن همۀ آنها نيازمند يك دايرةالمعارف يا فرهنگ‌نامۀ تخصصى است. نويسنده در شماره‌هاى پيشين، شمارى از واژگان، اصطلاحات، اماكن و موضوعات مرتبط با زيارت را شرح داده و به ترتيب الفبا تا واژۀ «فرّاش» پيش رفته است و تلاش مى كند تا در اين نوشتار، كار خود را ادامه دهد و در شماره‌هاى بعد نيز، اين مهم را به انجام رساند.
واژگان كليدى: فرهنگ، فرهنگ‌نامه، زيارت، امامان معصوم.