156بنى‌اسد بود. با شهادت امام يازدهم، عثمان بن سعيد دليلى براى اقامت در سامراء نداشت و چون مى‌خواست فعاليت‌هاى سازمان وكالت را به دور از ديد مقامات دولتى رهبرى كند، از سامراء به بغداد مهاجرت كرد و در منطقه كرخ كه محل اقامت شيعيان بود اقامت گزيد و اين محله را مركز رهبرى سازمان اماميه قرار داد. عثمان مى‌كوشيد خود را از بازرسى‌هاى رژيم عباسى دور نگه دارد؛ به همين دليل در بحث‌هاى كلامى، مجادله‌هاى اعتقادى و محافل سياسى كرخ حاضر نمى‌شد و خود را به صورت يكى از روغن‌فروشان بازار كرخ درمى‌آورد و وجوه شرعى را در كيسه‌هاى روغن قرار مى‌داد و براى امام عصر (عج) مى‌برد.
وى تقسيمات سنتى جغرافياى استان‌هاى اسلامى را در سازمان‌دهى واحدهاى سياسى دنبال كرد. بسيارى از وكلا در مراتبى از سازمان، در كرخ و بغداد و ساير شهرهاى عراق زير نظر سفير فعاليت مى‌كردند. عثمان در كرخ با يارى سه معاون سازمان، اماميه را اداره مى‌كرد. پس از رحلت عثمان بن سعيد پيكرش در بخش غربى بغداد در مسجد درب جبله كه خيابانى منشعب از خيابان ميدان است دفن گرديد. اين مكان جزو قلمرو كرخ مى‌باشد. 1
پس از وى فرزندش «ابوجعفر محمد بن عثمان» در مسئوليت سفير امام زمان، به مدت نيم قرن در كرخ مشغول انجام وظايفه بود. چون وظيفه وى بيشتر از سفير اول بود، وقتى در سمت خويش استقرار يافت، تعداد معاونان خود را از سه نفر (احمد بن اسحاق، محمد بن احمد قطان و حاجز وشّاء) به ده نفر افزايش داد كه در ميان آنان «حسين بن روح نوبختى» نيز كه بعدهاً سفير سوّم امام گرديد نيز بود. فعّال‌ترين وكيل كرخ قطان بود؛ زيرا وى واسطه مستقيم بين امام زمان و شيعيان از طريق سفير دوم بود.
سفير دوم فعاليت‌هاى سرّى گسترده‌اى با وكلاى خود داشت و غالباً در محله كرخ بغداد و برخى توابع با آنان ديدار مى‌كرد. به گزارش شيخ صدوق، ابوجعفر با ابن‌متيل قمى در خرابه‌اى كه به عباسيه معروف بود و در بخش غربى دجله و كرخ قرار داشت، ديدار مى‌كرد. در آن‌جا وى نامه‌اى را كه حضرت ولى‌عصر (عج) خطاب به او نوشته بود را مى‌خواند و سپس آن را پاره مى‌كرد. ابوجعفر در 305 هجرى درگذشت و پيكرش در خانه خودش در جاده‌اى كه از كرخ به كوفه ختم مى‌شد، دفن گرديد. 2
«ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى» پس از رحلت سفير دوم به عنوان سومين سفير به مقرّ