50به دشمنى با آن حضرت تحريك مى‌كرد و اسلام را نپذيرفت. 1
به باور ما ميان اين سخن و كلامى كه در ابتداى اين گفتار مبنى بر انتخاب محل مسجد با قضاى الهى بيان شد، تعارضى نيست؛ زيرا اين خود از شواهد نبوت آن حضرت است؛ به‌طورى‌كه شتر در ميان خانه‌هاى بنى‌نجار به امر الهى زانو مى‌زند. همان كسانى‌كه شمشير به دست در قبا نزد رسول‌خدا (ص) آمدند و از آن حضرت خواستند تا «آمناً مطاعاً» نزد آنان بيايد. آنچه در هجرت رسول‌خدا (ص) انجام گرفته است طبق برنامه‌ريزى دقيق بوده و براى هر نوع حادثه احتمالى راه‌حلى در نظر گرفته شده است. در واقع چنين نبوده كه پيامبرخدا (ص) خود را در برابر خطرها، بى‌تدبير رها كرده و به هلاكت انداخته باشد. او فرستاده خدا و مُبلغ پيام و دعوت الهى بود. افزون بر آن، يارى و نصرت خداوند را به همراه داشت. بدون شك سياست اسكان مهاجرين در مدينه، كاملاً مورد عنايت رسول‌خدا (ص) بوده و اهتمامى تمام بدان داشته است. 2
پيامبر (ص) با آگاهى كامل از جايگاه قبايل و محلات قبيله بنى‌نجار در مركز و وسط حرم را انتخاب، و به نوعى در شكل‌گيرى مدينه به عنوان شهرى مستقل و جداى از يثرب، نقش بسزايى ايفا كرد. آن حضرت با آگاهى كامل از محلات قبا، عصبه و عاليه در جنوب و قبايل بنى‌معاويه در شرق و بنى‌عبدالاشهل در شمال و بنى‌ساعده در شمال‌غربى و بنوسلمه در غرب، مركز را انتخاب نمودند. 3