387ائمه (عليهما السلام) شبكه و تشكيلاتى از نمايندگان مورد اعتماد در همه مناطقى كه شيعيان در آن‌جا مى‌زيستند، داشتند. نام شمارى از اين وكلا و نمايندگان برجسته در منابع تاريخى آمده است. شيعيان با امامان خود، بى‌واسطه يا باواسطه اين نمايندگان نامه‌نگارى مى‌كردند و از احكام دين و مسائل اعتقادى مى‌پرسيدند و در مورد حاجت‌هاى مختلف، از ائمه مى‌خواستند كه دعا كنند و يا دعاهاى خاصّى به آنان بياموزند؛ چه در مسائل مادى و دنيوى و چه امور معنوى. خمس درآمدهاى خود را كه از سود ساليانه اضافه مى‌ماند، براى امام مى‌فرستادند. در كتاب «موسوعة الامام الجواد (ع)» قزوينى، فهرست بيش از 60 مورد از نامه‌هاى حضرت آمده است كه برخى خطاب به وكيلان و نمايندگان حضرت است، و برخى در پاسخ به اشخاص، يا نامه‌هايى به پدر بزرگوارش حضرت رضا (ع) يا فرزندش امام هادى (ع) يا به كسان ديگر. برخى نامه‌ها هم خطاب به اهل بصره، يا شيعيانش در همدان، يا برخى از دوستان و مواليانش در مناطق ديگر است. (ص290) .
چاپ نخست اين كتاب در قطع وزيرى، در 400 صفحه، در سال 1433 قمرى در قم از سوى مؤلف انجام گرفته است.