32در اين نوشتار، هرچند كوتاه، فقط از موقوفه امام كاظم (ع) ياد مى‌كنيم.
امام موسى بن جعفر (ع) زمينى زراعى در حجاز داشتند و آن را وقف نمودند. امام (ع) با اين وقف، تمام حقوق مادّى و معنوى خود در اين زمين را براى فرزندان خود وقف مى‌نمايند. براى شمول اين وقف بر فرزندان و نوادگان مؤنث نيز شرطى را قرار دادند. همچنين امام به عنوان ناظر وقف، نام چند تن از فرزندانشان را ذكر مى‌كنند كه در صدر ايشان نام مبارك امام هشتم على بن موسى الرضا (ع) قرار گرفته است.
وامّا متن اين وقفنامه شريف:
صفوان بن يحيى از محمد بن على بن محبوب، از على بن سندى، از عبدالرحمان بن حجاج نقل كرده است كه امام ابوالحسن الكاظم (ع) اين‌گونه وقف نموده‌اند:
بسم‌الله الرحمن الرحيم
اين (زمين) همانى است كه موسى بن جعفر به عنوان صدقه (وقف) ردّ نمود. او تمام زمين را كه در (فلان) منطقه واقع شده، صدقه داده، محدوده اين زمين از (فلان تا فلان) 1است و همه آن به صدقه داده شده است. درختانش، زمين، قناتش، آبش، محوطه‌اش و فضايش و به طور كلّى هر حقّى كه نسبت به آن وجود دارد، مثل خوردن از آب اين زمين و هر آنچه به عنوان حقّ نسبت به اين زمين شناخته مى‌شود؛ چه در بالاى زمين باشد يا بر پشت آن؛ در شمال و جنوب آن باشد يا در شرق و غرب آن؛ در پستى زمين باشد يا در بلندى آن؛ بر اصل قنات و چشمه باشد يا بر انشعابات و راه‌هاى آن؛ در قسمت‌هاى آباد زمين باشد يا در قسمت‌هاى خشك آن. البته بعد از كسر مخارج زمين در درآمد غلّه و جدا كردن خرماى كامل و سى نفر نخل و تقسيم آن ميان تهى‌دستان از فرزندان و نوادگان موسى بن جعفر، آن هم به شكل دو سهم براى مردان و يك سهم براى زنان.
اگر كسى از دختران موسى بن جعفر ازدواج كرد، ديگر حقّى در اين صدقه ندارد، مگر اين‌كه از نظر خود برگردد و شوهرى برايش نباشد، كه اگر برگشت، مانند همان بهره‌اى كه دختران ازدواج نكرده موسى بن جعفر از اين وقف مى‌برند، بهره‌مند خواهند شد.