189 اولياى الهى، و استغاثه از آنان، توسل به اولياى الهى بعد از وفاتشان به شمار مى‌رود. همه مسلمانان به حيات برزخى وزندگى اموات به‌ويژه اولياى الهى در عالمى ميان دنيا و آخرت به نام برزخ باور دارند، اما وهابيان به حيات برزخى حتى براى اولياى الهى معتقد نيستند و از همين روى، استعانت از آنان، استغاثه از آنان و توسل به آنان، نزد وهابيان از مظاهر بارز شرك است. توجّه به اولياى الهى نزد آنان همچون توجّه به سنگ، بى‌اثر است؛ زيرا معتقدند كه اوليا بعد از مرگ هيچ ارتباطى با دنيا ندارند و از هيچ تصرّفى برخوردار نيستند. در اين نوشتار اين مسئله را تبيين و ديدگاه وهابيت را درباره‌اش نقد و رد كرده است.
556. وهابيت و غلو،على اصغر رضوانى، 1390ش، 119ص، رقعى.
وهابيان شيعه را به سبب برخى از اعتقاداتش غالى دانسته و آن را به بدعت يا شرك يا كفر نسبت داده‌اند. اعتقاد به نظام واسطه ميان خلق و خالق، سلطه غيبى اوليا در برزخ، علم غيبى اوليا در برزخ و حاجت خواستن با واسطه از خدا از اين دست باورهايند. افراد يا گروه‌هايى نيز در درازناى تاريخ درباره پيامبران و اولياى الهى غلو كرده‌اند و اين انكارناپذير است، اما متأسفانه مغرضان و معاندان يا جاهلان اين تفكر را به برخى از مسلمانان نسبت داده‌اند. اين كتاب بر اين است كه به تفصيل موضوع «غلوّ» را بررسى كند.
557. وهابيت و مسئله قبور، 1.بناى قبور 2.زيارت قبور 3.نماز و دعا در كنار قبور، على اصغر رضوانى، 1390ش، 373ص.
روايات و منقولاتى در اثبات مشروعيت زيارت قبور و آداب آن در بردارد. هدف نويسنده نقد عقايد وهابيت و ردّ ادعاهاى آنهاست. عنوان‌هاى كتاب چنينند : زيارت قبور، حكم طواف بر قبور اوليا، بناى قبور و بناى مسجد و روشن كردن چراغ بر قبور اوليا. هريك از اين بحث‌ها، با ادل-ه قرآنى و روايى متعددى و با نقل از متون اهل‌سنت اثبات شده و شواهد بسيارى درباره مشروعيت زيارت و بنا ساختن بر قبور عرضه شده است. بخشى از كتاب گفته‌هاى عالمان وهابى را از منظرهاى گوناگون نقد مى‌كند. نتيجه