43آيه (إِنَّمٰا وَلِيُّكُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاٰةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكٰاةَ وَ هُمْ رٰاكِعُونَ) در شأن او نازل شد تا تصديقى بر اين سخن رسول خدا(ص) باشد: «هركه من مولاى او هستم على(ع) مولاى اوست»؛ چرا كه خداوند ولايت على(ع) را كنار ولايت پيامبر قرار داده است. ¹

«جصاص» مى‌نويسد: «آيه مباركه (وَ يُؤْتُونَ الزَّكٰاةَ وَ هُمْ رٰاكِعُونَ) نشان مى‌دهد كه صدقه داوطلبانه، زكات ناميده مى‌شود؛ چرا كه على(ع)، داوطلبانه انگشتر خود را صدقه داد...». ²

«آلوسى» مى‌گويد: «بيشتر راويان معتقدند كه آيه مذكور در شأن على(ع) نازل شده است...». ³در اين‌باره، روايات همسو و فراوانى وجود دارد كه بخشى از آنها را در اينجا بيان مى‌كنيم:

«خطيب» در «المُتَّفق» به نقل از ابن عباس مى‌نويسد:

على(ع) در حال ركوع، انگشتر خود را صدقه داد. پيامبر به گدا فرمود: «چه كسى اين انگشتر را به تو داد؟» پاسخ داد: «آن شخصى كه در حال ركوع است». در اين هنگام خداوند آيه (إِنَّمٰا وَلِيُّكُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاٰةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكٰاةَ وَ هُمْ رٰاكِعُونَ) را نازل كرد. ⁴

حاكم به نقل از على(ع) مى‌نويسد:

آيه (إِنَّمٰا وَلِيُّكُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاٰةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكٰاةَ وَ هُمْ رٰاكِعُونَ) بر رسول خدا(ص) نازل شد. در اين هنگام، رسول خدا(ص) از خانه بيرون آمد و وارد مسجد شد؛ درحالى‌كه مردم، سرگرم اقامه نماز و ركوع و