44قيام بودند. پيامبر نيز نمازش را اقامه كرد كه ناگاه گدايى را ديد و از او پرسيد: «آيا كسى به تو چيزى داده است؟» پاسخ داد: «خير، تنها همين شخصى كه در حال ركوع است (على)، انگشترى را به من عطا كرد». ¹

«ابن مردويه» به نقل از ابن عباس مى‌نويسد: «على بن ابى‌طالب(ع) در حال اقامه نماز بود كه گدايى از كنار او گذشت. على كه به ركوع رفته بود، انگشتر خود را به او داد و به همين خاطر، آيه (إِنَّمٰا وَلِيُّكُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ . ..) نازل شد». ² «ابن ابى‌حاتم» نيز از قول «سلمة بن كهيل» مى‌نويسد: «على(ع) در حال ركوع، انگشترش را صدقه داد و به همين خاطر، آيه (إِنَّمٰا وَلِيُّكُمُ اللّٰهُ) نازل شد». ³

در اين زمينه روايات فراوانى نقل شده است كه يكديگر را تأييد مى‌كنند. شمار اين روايات به حد استفاضه رسيده است. ما در اينجا به سخن «حافظ سيوطى» بسنده مى‌كنيم كه مى‌گويد: «اينها شواهدى است كه يكديگر را تقويت مى‌كنند». ⁴

«حسان بن ثابت» در اين‌باره چه زيبا سروده است:

أبا حَسَنٍ تَفديكَ نَفسِى وَ مُهجَتِى