42سرپرست و ولى شما تنها خداست و پيامبر او و كسانى كه ايمان آورده‌اند؛ آنها كه نماز را بر پا مى‌دارند و در حال ركوع، زكات مى‌دهند.
ما در اينجا شأن نزول آيه ولايت و دلالت آن را برخلافت بررسى مى‌كنيم:
الف) شأن نزول آيه ولايت
سخنان گروهى از اصحاب، تابعان و علماى تفسير و حديث نشان مى‌دهد كه اين آيه در شأن على(ع) نازل شده است؛ چرا كه ايشان در حال ركوع، انگشتر خود را صدقه داد تا جايى‌كه روايات در اين‌باره به حد استفاضه 1 رسيده است.
ثعلبى مى‌نويسد:
ابن عباس، سدى، عتبة بن حكيم و ثابت بن عبدالله گفته‌اند: «مقصود از آيه (وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاٰةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكٰاةَ وَ هُمْ رٰاكِعُونَ) على بن ابى‌طالب(ع) است كه در مسجد به ركوع رفته بود. در اين هنگام گدايى از كنار وى گذشت و او انگشتر خود را به آن گدا داد». 2
ابن جوزى مى‌نويسد: «مقاتل نيز همين ديدگاه را بيان كرده است و مجاهد مى‌گويد اين آيه در شأن على بن ابى‌طالب(ع) نازل شد كه در حال ركوع صدقه داد». 3
«ابوجعفر اسكافى» 4(متوفاى240ه .ق) مى‌نويسد: