18 مسائل درون‌مذهبى ما را نيز انكار مى‌كند. بنابراين در مقام دفاع مذهبى، بايد از اين نقطه شروع كنيم؛ مثلاً دلايل خود را براى اثبات امامت، بازخوانى و تبيين كرده، اشكالات و شبهه‌ها را پاسخ دهيم. البته بايد توجه داشت كه تفكيك ميان اين دو دسته، در مقام باور مذهبى، براى پيروان يك مذهب كار دشوارى است؛ هرچند در بعد نظرى، اين طبقه‌بندى ضرورت دارد.
سطح‌بندى مباحث عقيدتى
در روش‌شناسى مباحثِ اعتقادى تطبيقى يا مقايسه‌اى، سطح بحث بايد مشخص شود. مباحث اعتقادى را در سه سطح مى‌توان ارائه كرد:
سطح اول يا سطح عمومى به كسانى اختصاص دارد كه اهل مطالعه و تحقيق و پژوهش نيستند. كارى كه در اين مرحله انجام مى‌گيرد، توصيف يا گزارش است؛ مثلاً وقتى شخصى سنّى‌مذهب مى‌پرسد كه اعتقاد شما درباره تعيين جانشين پيامبر (ص) چيست؟ اگر از كسانى باشد كه در اين زمينه، مطالعات، تحقيقات و تحصيلاتى ندارد، كافى است به او بگوييم كه، برخلاف اهل‌سنت، بر اين باوريم كه تعيين جانشين پيامبر (ص) نياز به دليل دارد كه مستند آن آياتى از قرآن، روايات پيامبر (ص) يا سخنان فرزندان او و... است. در اينجا به عرصۀ ارائه دليل وارد نمى‌شويم. تنها نكته‌اى را كه بايد دنبال كنيم، اين است كه باورهاى خود را انتقال دهيم.
سطح دوّم از مباحث اعتقادى، سطح خاصّ است كه در آن، مخاطب از ما دليل مى‌خواهد؛ يعنى وقتى اعتقاد خود را درباره جانشين پيامبر (ص) بازگو كرديم، مى‌پرسد به چه دليل؟ برخلاف سطح اول كه تنها