47خوارزمى مى‌گويد: «چون امام (ع) او را ديد (كه رهسپار ميدان است) ، صورت به سوى آسمان بالا برد و فرمود: بارالها! بر اين قوم گواه باش كه به جانب ايشان نوجوانى رهسپار است كه در صورت و سيرت و گفتار، شبيه‌ترين مردم به پيامبر است و ما هر گاه مشتاق ديدار پيامبرت بوديم، به چهره او مى‌نگريستيم» . 1
آرى، او به تعبير پدر بزرگوارش امام حسين (ع) ميوۀ دل او و نور ديده او بود كه در روز عاشورا پيش از همه جوانان بنى‌هاشم و با اجازه پدر به سوى ميدان رفت و پس از جنگ نمايانى كه كرد و عده زيادى از دشمنان را به درك واصل كرد، به درجۀ رفيع شهادت رسيد. پس از واقعه كربلا، ايشان در پايين پاى مبارك پدر بزرگوار دفن گرديد كه به همين سبب ضريح مطهر امام حسين (ع) شش‌گوشه شد و امروزه مدفن و مزار سرور و سالار شهيدان و جوان رشيدش على اكبر و ديگر شهداى كربلا، قبله‌گاه عاشقان معنويت و آزادگى است و زيارت او الهام‌بخش رشادت و فداكارى در راه مكتب قرآن است؛ لذا جا دارد كه همه محبان اهل‌بيت كه به زيارت امام بزرگوار مى‌روند، با كمال ادب و احترام، پس از زيارت امام حسين (ع) همان‌گونه كه ائمه بزرگوار تأكيد كرده‌اند، قبر فرزند امام حسين (ع) را هم زيارت كنند و با خواندن زيارت‌نامه‌هاى مخصوص آن حضرت، با شخصيت والاى آن بزرگوار آشناتر شوند و او را الگوى خود قرار دهند. در كتاب‌هاى زيارتى و حديثى، زيارت‌هاى گوناگونى نقل شده كه در اين‌جا به نمونه‌هايى از آنها اشاره مى‌كنيم: