46آماده و ذخيرۀ براى شماست تا اين‌كه خداوند حكم كند؛ در حالى كه او بهترين حاكمان است. من با شما هستم، نه با دشمنان شما، و من به شما و پدران شما ايمان دارم و به مخالفان شما و قاتلان شما كفر مى‌ورزم. خداوند بكشد كسانى را كه با دست و زبان شما را كشتند» .
سپس افزود كه پس از اين سلام‌ها و دعا و نفرين‌ها وارد روضه مطهر مى‌شوى و چنين مى‌گويى:
«سلام بر تو اى بندۀ صالح خدا؛ اى كسى كه مطيع خدا و رسول خدا و اميرمؤمنان و حسن و حسين كه درود خدا بر آنان باد بودى؛ سلام و رحمت و بركات خدا و رضوان و غفران الهى بر روح و بدن تو باد» .
آرى شهادت امام صادق (ع) بر تسليم و تصديق و فداكارى حضرت در مقابل برادر بزرگوارش و شهادت او بر اين‌كه بنده شايسته و صالح خداست و در همه عمر مطيع بى‌چون و چراى خدا و رسول خدا و اميرمؤمنان و حسن و حسين (عليهم السلام) است، در مورد چه كسى غير از معصومان به جز ابالفضل مى‌توان گفت و شهادت داد و آيا اين تعبيرات را در مورد غير امام معصوم و كسى كه پس از امام، بالاترين مقام را دارد، مى‌شود به‌كار برد؟ ! هرگز.
2. زيارت حضرت على‌اكبر (ع)
حضرت على‌اكبر (ع) فرزند بزرگوار امام حسين (ع) در روز يازدهم شعبان سال 33 هجرى در مدينه منوره به دنيا آمد و مادرش ليلا دختر ابى‌مرّه بود كه از خاندان‌هاى ريشه‌دار، بزرگ و باشرافت عرب به شمار مى‌رفت. او كه بزرگ‌ترين فرزند سرور و سالار شهيدان بود، به نام «على اكبر» مشهور شد و حضرت امام سجاد (ع) كه پس از ايشان متولد شد، «على الاوسط» و برادر كوچكش «على اصغر» نام گرفتند. مرحوم سيد محسن امين مى‌نويسد:
اول كسى كه از خاندان پيامبر (ص) آمادۀ نبرد شد، على‌اكبر، فرزند امام بود. او زيباترين مردم زمان خود بود كه از عمر شريف او نوزده يا هجده يا بيست‌وپنج سال مى‌گذشت. ايشان نخستين شهيد آل ابوطالب در روز عاشورا بود كه به خدمت پدر آمد و اذن ميدان خواست و امام (ع) هم اجازه داد و چون رهسپار ميدان شد، امام با نااميدى به او نگريست و اشك از ديدگان مباركش جارى شد. 1