160
دونالدسون در كربلا
دكتر «دوايت دونالدسون» در 1928م موفق به ديدار از عتبات مقدس، به‌ويژه كربلا مى‌شود تا برنامۀ خود را در تدوين كتابى با موضوع انديشه‌ها و تاريخ شيعه به انجام رساند. 1از ويژگى‌هاى بارز اين كتاب، مبالغات و غلطهاى بزرگى است كه هيچ تطابقى با واقع ندارد و مؤلف، بسيارى از خرافات و مطالب نادرست و غريب را در كتاب خود گنجانده است. براى نمونه در اين گزارش، توصيف از يك مكان مقدس را با خرافات و اسنادهاى نابه‌جا آميخته، بى‌آنكه پيرامون آن تحقيق كرده و حقيقت را دريافته باشد:
در ورودى صحن شريف حسين (ع) زنجيرى آهنين آويخته‌اند تا «كافران نجس» نتوانند وارد حرم شوند. زائران ضريح حسين (ع) به نبوت محمد (ص) و امامت حسين (ع) معتقدند و كار خود را در بالاترين درجۀ اهميت مى‌دانند؛ زيرا براى آنان مسائل خاصى را ايجاب مى‌كند و مثلاً مانع از خرابى سقف خانه‌هاشان مى‌شود و همواره از آتش‌سوزى و غرق شدن و تعرض حيوانات وحشى در امان خواهند بود! 2اگر نامسلمانى از آن زنجير بگذرد، دور نيست كه به دست مردمان خشمگين آسيب ببيند يا كشته شود؛ زيرا اين كار را نجس كردن حرم و بقعۀ مقدس مى‌دانند.
تربت حسينى (ع)
تربت امام حسين (ع) و مهر و تسبيح‌هايى كه از آن به عمل مى‌آورند، همواره مورد توجه و شگفتى سياحان و مأموران غربى است كه از كربلا ديدن كرده يا اجتماعات شيعيان در گوشه و كنار دنيا از نزديك ديده‌اند. شايد اولين كسى كه درباره تربت امام حسين (ع) در سفرنامه خود سخن گفته «نيپور» باشد كه در 1765م از كربلا ديدن كرده است. وى در اين‌باره مى‌گويد:
تربت را با وسيله‌اى مخصوص، به صورت مهر نماز عمل مى‌آورند و امتياز اين كار در اختيار يكى از خاندان‌هاى كربلاست و هر سال مبالغى هنگفت به والى بغداد مى‌پردازد تا اين امتياز همچنان در اختيار او باشد. 3
دونالدسون نيز مى‌گويد:
خاكى كه مهر و تسبيح از آن ساخته مى‌شود، حتماً بايد از خاك زمينى باشدكه حسين (ع) در آن‌جا به شهادت رسيده است. تسبيح تربت سى‌وچهار مهره دارد