125از همان «ابتدا» در انتخاب استاد نيز آزادند و اين آزادى تا سطوح عالى و دروس خارج ادامه دارد.
طلّاب يك مدرسه لزوماً در يك سطح علمى نيستند. برخى در مراحل ابتدايى و برخى در درجه اجتهادند، اما برادرانه در كنار يكديگر زندگى مى‌كنند. حتى ممكن است مدرسه‌اى كه مثلاً شصت حجره دارد، شصت طلبه با سطوح علمى متفاوت داشته باشد.
به تمام طلّاب يك مدرسه، يك كليد درب اصلى مدرسه داده مى‌شود تا در رفت و آمد در هر ساعتى از شبانه‌روز آزاد باشند. معمولاً طلاب پس از بسته شدن درهاى حرم علوى به مدرسه بازمى‌گردند، ولى با اين حال چراغ بيشتر حجره‌ها تا پاسى از شب روشن است.
غالب طلبه‌هاى غيربومى غذاى‌شان را در حجره آماده مى‌كنند؛ غذايى شامل نان و خرما و شير. گاهى نيز چند روز بر برخى از ايشان مى‌گذرد، بدون اين‌كه يك وعده غذاى كامل مصرف كرده باشند.
دكتر زكى مبارك كه در جمعيّت « رابطۀ عالميّه » نجف اشرف سخنرانى مى‌كرد، به اين موضوع اشاره نمود و گفت كه خودش سابقه زندگى طلبگى در نجف اشرف را داشته و چه بسيار پيش مى‌آمد كه حتّى براى يك قرص نان تازه پولى نداشت و به دنبال نان خشكى مى‌گشت كه بلكه پيدا كند يا نكند! دكتر زكى قسم ياد كرد كه بارها بر اثر شكستن نان‌هاى خشك، انگشتان دستش به سختى جراحت برداشته! ولى با اين حال درس و بحث و مطالعه‌اش را رها نكرد.