662) . از امام محمد باقر (عليه السلام) از پدرانش نقل شده كه روزى پيامبرصلى الله عليه وآله به امام حسين (عليه السلام) فرمود:

«يا حسين، يخرج من صلبك رجل يقال له زيد يتخطى هو وأصحابه يوم القيامة رقاب الناس عزاً محجلين يدخلون الجنة بغير حساب» ؛ ¹ اى حسين! از صلب تو مردى بيرون آيد كه زيد ناميده مى‌شود و در روز قيامت، خود و يارانش از پشت گردن‌هاى مردم عبور مى‌كنند، در حالى كه پيشانى‌هاى‌شان سفيد و نورانى است، بى‌آن‌كه حسابى بر آنها باشد، وارد بهشت خواهند داشت.

3) . سيد بن طاووس در كتاب «فرحة الغرى» به سند خود از ثمالى نقل كرده است كه گفت: سالى يك‌مرتبه امام على بن الحسين (عليه السلام) را در ايام حج زيارت مى‌كردم؛ پس در سالى به خدمتش رسيدم، در حالى كه در دامانش كودكى نشسته بود. در همان حين كودكى از در آمد كه به زمين خورد و سرش شكافى برداشت. امام از جاى جست و شتابان به سوى كودك رفت و با پيراهنش خون او را پاك مى‌كرد و مى‌فرمود: «فرزند! به خدا پناهت مى‌دهم كه تو آن فرد به‌دار آويخته در كناسه باشى» . عرض كردم: پدر و مادرم به فداى تو باد! اين كدام كناسه است؟ امام فرمود «كناسه كوفه» . عرض كردم: فدايت گردم و اين اتفاق خواهد افتاد؟ امام سجاد فرمود: آرى، قسم به آن‌كه پيامبرصلى الله عليه وآله را به حق مبعوث كرد، اگر پس از من بمانى، اين غلام را در ناحيه‌اى از نواحى كوفه كشته خواهى يافت كه پس از دفن، نبش قبر خواهد شد. پس از آن برهنه در كوچه‌ها كشيده خواهد شد و در كناسه به‌دار آويخته مى‌شود؛ سپس او را پايين آورده، سوزانده و كوبيده و خاكسترش را در صحرا پخش خواهند كرد. گفتم: پدر و مادرم به فدايت! نام اين كودك چيست؟ فرمود: اين پسرم زيد است.

4) . ابوعمرو كشى از محمد بن مسعود از ابوعبدالله شاذانى از فضل از پدرش از ابويعقوب مقرى كه از بزرگان زيديه است از عمرو بن خالد (از رؤساى زيديه) از ابوالجارود (از رؤساى زيديه) نقل مى‌كند كه گفت: نزد ابوجعفر (امام محمد باقر (عليه السلام)) نشسته بودم كه زيد بن على از راه رسيد؛ همين‌كه امام چشمش به او افتاد، فرمود:

«هذا سيد اهل‌بيتى والطالب بأوتارهم» ؛ ² اين بزرگ اهل بيت من مى‌باشد و او كسى است كه به انتقام خون آنها از دشمن، برخواهد خواست.

5) . هنگامى كه خبر شهادت زيد بن على را به امام صادق (عليه السلام) رساندند، كلمه استرجاع را بر زبان آورده فرمود:

«عندالله احتسب عمى، انه كان نعم‌العم، انّ عمى كان رجلاً لدنيا و آخرتنا، مضى والله عمى شهيداً لشهداء استشهدوا مع رسول‌الله صلى الله عليه وآله و على والحسن والحسين (عليهم السلام)» ؛ ³