96

وهابيان و حمله به كربلاى معلى

درآمد

در سده دوازدهم هجرى، از صحراى دورافتاده «نجد» و از ميان مردمى خشن و بيابانى و دور از فرهنگ اسلام، مردى به نام «محمد بن عبدالوهاب» برخاست كه او نيز مانند مقتدايش «ابن تيميه» از پيروان مذهب حنبلى و اهل حَشو بود.

در نام‌گذارى مسلك او به نام «وهابيت» گفته‌اند كه اين مسلك را به نام شيخ محمد نسب نداده و «محمديه» نگفته‌اند، به اين دليل كه مبادا پيروان اين مذهب نوعى نزديكى با نام پيامبر (ص) پيدا كنند و از اين نسبت سوء استفاده نمايند) . از اين‌رو، به مذهب ساختگى‌اش به نام پدرش «عبدالوهاب» نام گرفت وپيروان او را «وهابيان» ناميدند.