150نجف شد و سپس به كربلا رفت. او كربلا را اينگونه وصف كرده است:
كربلا شهرى است با حدود چهارهزار خانواده و بيشترش از خانههاى محقر تشكيل يافته و ساكنين آنها عرب و ايرانى و كمى از تركها هستند و بازارهاى شهر يك طبقه، با بناى استوار بود. كالاهاى تجارتى، گوشت، سبزيجات و ميوه فراوان بود و اين كثرت، معلول رفت و آمد زائرين به روضه مقدسه كه در مركز شهر قرار دارد، مىباشد. 1
در دوره حكومت شاه اسماعيل، «على پاشا الوند» حاكم بغداد شد. او به دستور شاه ضريح امام حسين (ع) ، مسجد مجاور بارگاه، رواق و گنبد آن حضرت را بازسازى و قبور ديگر شهداى كربلا را تعمير نمود. در سال 1032 هجرى شاه عباس عازم كربلا شد و ضريحى از فولاد بر روى صندوق شاه اسماعيل نهاد و دستور تعمير گنبد و كاشىكارى آن را صادر كرد. شاه صفى در 1042 هجرى اموال فراوانى را براى تعمير مرقد امام حسين (ع) اختصاص داد و مسجد بزرگى را كه به حائر حسينى متصل بود، گسترش داد. به سال 1048 هجرى سلطان مراد عثمانى گنبد آستانه حسينى را تعمير كرد و در 1153 هجرى دختر شاه سلطان حسين صفوى مسجد مطهر را بازساى نمود و براى اين امر اموال فراوانى هزينه كرد. همسر نادرشاه افشار هم تعميرات وسيعى را در اين آستان انجام داد و صندوق بسيار زيبا و نفيسى براى مرقد شريف ساخت. حرم و رواقها را با قالىهاى گرانبها فرش كرد و با پردههاى زيبا تزئين نمود.
از تهاجم وهابيان تا سقوط بعثىها
در سال 1207 قمرى آغامحمدخان قاجار، بنيانگذار سلسله قاجاريه، گنبد امام حسين (ع) را طلاكارى كرد و چون اين پوشش طلايى بعد از چند سال فرسوده گرديده و گنبد سياه شده بود، در زمان فتحعلى شاه قاجار، گنبد دوباره طلاكارى شد. در 1214 قمرى نيز وى ضريحى از نقره به حرم اهدا كرد كه تا چندى پيش روى مرقد مطهر باقى مانده بود. در همين روزگار يكى از همسران شاه قاجار مخارج طلاكارى دو گلدسته حرم حسينى را عهدهدار گرديد و اين كار را به انجام رساند.
در هجدهم ذىحجه سال 1216 قمرى كه مصادف با روز عيد غدير خم بود و علاقهمندان به اهل بيت با شور و اشتياق فراوان براى زيارت به نجف رفته بودند، پيروان فرقه وهابى به