106شريف العلماء در ايام تعطيلى نيز براى تعداد خاصى از فضلا درس مى‌فرمود و در ماه مبارك رمضان، تا پاسى از شب گذشته به زيارت در حرم امام حسين (ع) و عبادت مشغول مى‌شد. 1در مقام و منزلت علمى او همين بس كه مرحوم شيخ عباس قمى در توصيف وى مى‌نويسد:
او آقاى فقيهان بزرگ شيعه، مربى فضلاى عالى‌مقام، مؤسس علم اصول و جامع معقول و منقول، نادر دوران و اعجوبه زمان و تنهاى عصر بود كه خداى متعال او را از سرچشمه‌هاى رضوان سيراب كرده و در مقامات عالى بهشت جاى دهد. 2
ميرزا محمد تنكابنى در كتاب «قصص العلماء» و سيد محسن امين در كتاب «اعيان الشيعه» شبيه به همين تعابير، از مقام علمى و تلاش‌هاى درسى و شاگردپرورى شريف العلما تجليل و تحسين كردند. 3او حافظه‌اى قوى داشت. در دقت نظر و سرعت انتقال مطالب كم‌نظير بود. بيانى قوى و گويا و زيبا داشت. با هركس وارد بحث مى‌شد، بر او غلبه مى‌كرد و در علم جدل نيز ماهر بود. 4اگرچه مرحوم وحيد بهبهانى اولين فقيه و اصولى‌اى بود كه در برابر مكتب اخبارى‌گرى قد علم كرد و در برابر آنها مباحث اصولى را مطرح نمود، اما بعد از ايشان، شريف العلما نيز در تدوين و تنقيح مسائل و مباحث اصولى نقش به‌سزايى ايفا نمود و با زحمات شبانه‌روزى او، اين مكتب ماندگار شد.
به نوشته مرحوم تنكابنى:
او در علم اصول فقه به نحو احسن تحول ايجاد كرد و ترتيب درس با نهايت تحقيق و تدقيق بنا نمود كه تا آن وقت سابقه نداشت. او در هر مسئله‌اى مقدماتى ترتيب داد كه از آن مقدمات، جميع شبهات در معرض انحلال قرار مى‌گرفت و خصم عقب‌نشينى مى‌كرد و ديگر نياز نبود همه ادله و اقوال عنوان گردد؛ بلكه به نحوى كه اگر شنوده بيست يا سى مسئله را بشنود، غالباً قادر بر فهم همه مسائل اصولى و يا اكثر آن خواهد شد. 5
حضور شريف العلما در حوزه علميه كربلا و تدريسش در مدرسه حسن‌خان، نشاط و رونق علمى اين حوزه را چشم‌گيرتر ساخت و نقش اين حوزه را در مبارزه با اخبارى‌گرى و ترويج تفكر اصولى برجسته‌تر كرد. او به شدت گرايش اصولى داشت؛ در حالى كه استادش سيد