264. خود را از حقوق و بدهكارى‌هاى بندگان خدا فارغ سازى و مديون كسى نمانى.
5. بر زاد و توشه، و بر مركب و همراهان، و بر قوّت و جوانى، و بر مال و منال خويش اعتماد نكنى؛ زيرا ممكن است همان چيزى كه آن را مايۀ اميد و سبب دلگرمى خود قرار داده‌اى، موجب وبال و باعث هلاكتت گردد؛ چه آنكه هركس به چيزى غير خدا اعتماد كند، خداوند اميدش را از آن چيز قطع مى‌كند تا بداند كه براى هيچ‌كس حول و قوه‌اى نيست و اگر كسى چيزى دارد، همان است كه خدا عطا كرده است.
6. با همراهان به نيكى و حسن خلق سلوك نمايى.
7. مواظب عبادات و اوقات مقررۀ آنها و سنت‌هاى پيامبر خود باشى.
8. بدانى كه رعايت ادب در جميع حالات و تحمل ناملايمات و مهربانى با ياران و سخاوت در بذل زاد و توشه، لازمۀ اين سفر و شرط كمال حج است.
9. گناهان خود را با آب خالص توبه شست وشو دهى.
10. از همين لحظه لباس صدق و صفا و خشيت و تواضع را بر تن بپوشانى.
11. چون مهياى احرام شدى، از هر چيز كه تو را از ذكر خدا باز مى‌دارد و از ساحت مقدس او دور مى‌سازد، احرام ببندى و آن را بر خود حرام نمايى.
12. وقتى «لَبيَّك» بگويى، بدانى كه آن پاسخ به نداى حق است. پس آن را با نيت خالص ادا كنى و به ذيل عنايت او تمسك جويى.
13. چون در مطاف با ساير مسلمانان بر گرد خانه خدا طواف كنى،