25 باشد و سخن بدى در آن گفته نشود و در بذل زاد و توشۀ خود، سخى و بلندنظر باشد».
همچنين نبايد بر اطرافيان خرده‌گير باشد و بداند كه خوش‌خلقى فقط آزار نرساندن نيست؛ بلكه بايد در برابر زحمت ديگران نيز صبور باشد.گفته شده است كه سفر را از آن جهت سفر گويند كه
«يَسفَرُ عَن اخلاقِ الرِجالِ» ؛ «پرده از اخلاق و صفات مردان برمى‌دارد». پس بايد در اين سفر فروتن بود و از خودنمايى و فخرفروشى پرهيز كرد و به مال و جاه و منصب، بر خود نباليد و در مشاعر مقدسه خاضعانه وخاشعانه، پياده، بلكه پابرهنه رفت.چنان‌كه دربارۀ امام حسن(ع) گفته شده است: «آن حضرت پياده به حج مى‌رفت، درحالى‌كه محمل‌ها و جهازها همراه آن حضرت برده مى‌شد».
سى دستور از امام صادق(ع)
امام صادق(ع) فرمود: چون ارادۀ حج نمودى بايد اين آداب را در نظر داشته و به عمل آورى:
1. نيت خود را براى خدا خالص گردانى و شيطان را از قلبت دور نمايى.
2. امور خود را به خدا واگذارى و در جميع حركات و سكنات، بر او توكل نمايى و تسليم قضا و قدر الهى باشى.
3. از آن ساعت كه به خانۀ خدا رو مى‌آورى، از دنيا و خلق آن روى بر تابى و از لذت‌ها و تمتّعات خيالى آن چشم بپوشى و با آنها وداع كنى.