26در اين آيه اشاره به نفع تضاد و عيب از خلق خدا شده و به برهان تمانع اشاره دارد و از آن مى‌توان به توحيد واحدى خدا رسيد.
دوم - اشاره به نفى تالى و مقدم
خداوند سبحان مى‌فرمايد:
أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِنَ الْأَرْضِ هُمْ يُنْشِرُونَ* لَوْ كٰانَ فِيهِمٰا آلِهَةٌ إِلاَّ اللّٰهُ لَفَسَدَتٰا فَسُبْحٰانَ اللّٰهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمّٰا يَصِفُونَ (انبياء:21و22)
آيا آنها خدايانى از زمين برگزيدند كه ]خلق مى‌كنند و[ منتشر مى‌سازند؟! اگر در آسمان وزمين، جز "الله" خدايان ديگرى بود، فاسد مى‌شدند [و نظام جهان به هم مى‌خورد]! منزه است خداوند پروردگار عرش، از توصيفى كه آنها مى‌كنند.
از اينكه خداوند متعال در آخر آيه خود را از هرگونه نقص مبرا كرده به دست مى‌آيد فسادى در عالم نيست كه اين دلالت بر نفى تالى در جملۀ شرطيۀ قبل دارد كه به نحو قياس استثنايى آمده و نفى تالى دلالت بر نفى مقدم دارد.
همچنين در جاى ديگر مى‌فرمايد:
مَا اتَّخَذَ اللّٰهُ مِنْ وَلَدٍ وَ مٰا كٰانَ مَعَهُ مِنْ إِلٰهٍ إِذاً لَذَهَبَ كُلُّ إِلٰهٍ بِمٰا خَلَقَ وَ لَعَلاٰ بَعْضُهُمْ عَلىٰ بَعْضٍ سُبْحٰانَ اللّٰهِ عَمّٰا يَصِفُونَ (مؤمنون:91)
خدا هرگز فرزندى براى خود انتخاب نكرده؛ ومعبود ديگرى با او نيست؛ كه اگر چنين مى‌شد، هر يك از خدايان مخلوقات خود را تدبير واداره مى‌كردند وبعضى بر بعضى ديگر برترى مى‌جستند [و جهان هستى به تباهى كشيده مى‌شد]؛ منزّه است خدا از آنچه آنان توصيف مى‌كنند.