27از آنجا كه جملۀ تنزيه در آخر آيه به شرط و جزا هر دو متعلق است لذا دلالت بر نفى تالى و در نتيجه مقدم دارد، يعنى هر خدايى به دنبال خلق خود نيست و عُلُوى در كار نمى‌باشد. پس در نتيجه او فرزندى نداشته و الهى با او نمى‌باشد و از هر دو منزه مى‌باشد.
سه - برهان هدايت ودعوت
اگر غير از خدا خدايى ديگر مى‌بود، بايد رسولانى از او به سوى مردم فرستاده مى‌شدند و مردم را به خود هدايت و دعوت مى‌كردند، در حالى كه چنين نبوده و نيست.
خداوند سبحان مى‌فرمايد:
وَ مٰا أَرْسَلْنٰا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلاّٰ نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ أَنَا فَاعْبُدُونِ (انبياء: 25)
ما پيش از تو هيچ پيامبرى را نفرستاديم مگر اينكه به او وحى كرديم كه: معبودى جز من نيست؛ پس تنها مرا پرستش كنيد.
ونيز فرمود:
وَ سْئَلْ مَنْ أَرْسَلْنٰا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنٰا أَ جَعَلْنٰا مِنْ دُونِ الرَّحْمٰنِ آلِهَةً يُعْبَدُونَ (زخرف: 45)
از رسولانى كه پيش از تو فرستاديم بپرس: آيا غير از خداوند رحمان، معبودانى براى پرستش قرار داديم؟!
ب) توحيد احدى
توحيد احدى يعنى خداوند مركب از اجزاى ذهنى و خارجى و مقدارى نمى‌باشد.