24
هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ حَتّٰى إِذٰا كُنْتُمْ فِي الْفُلْكِ وَ جَرَيْنَ بِهِمْ بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَ فَرِحُوا بِهٰا جٰاءَتْهٰا رِيحٌ عٰاصِفٌ وَ جٰاءَهُمُ الْمَوْجُ مِنْ كُلِّ مَكٰانٍ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ دَعَوُا اللّٰهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنْجَيْتَنٰا مِنْ هٰذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشّٰاكِرِينَ* فَلَمّٰا أَنْجٰاهُمْ إِذٰا هُمْ يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ (يونس: 22 و 23)
او كسى است كه شما را در خشكى ودريا سير مى‌دهد؛ زمانى كه در كشتى قرار مى‌گيريد، وبادهاى موافق آنان را [به‌سوى مقصد]) حركت مى‌دهد وخوشحال مى‌شوند، ناگهان طوفان شديدى مى‌وزد؛ وامواج از هر سو به سراغ آنها مى‌آيد؛ وگمان مى‌كنند هلاك خواهند شد؛ در آن هنگام، خدا را از روى اخلاص مى‌خوانند كه: اگر ما را از اين گرفتارى نجات دهى، حتماً از سپاسگزاران خواهيم بود! امّا هنگامى كه خدا آنها را رهايى بخشيد، [باز] به ناحق، در زمين ستم مى‌كنند... .
و مى‌فرمايد:
وَ إِذٰا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلاّٰ إِيّٰاهُ فَلَمّٰا نَجّٰاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَ كٰانَ الْإِنْسٰانُ كَفُوراً (اسراء: 67)
وهنگامى كه در دريا ناراحتى به شما برسد، جز او، تمام كسانى را كه [براى حل مشكلات خود] مى‌خوانيد، فراموش مى‌كنيد؛ امّا هنگامى كه شما را به خشكى نجات دهد، روى مى‌گردانيد؛ وانسان، بسيار ناسپاس است.
ونيز مى‌فرمايد:
وَ إِذٰا مَسَّ النّٰاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنِيبِينَ إِلَيْهِ ثُمَّ إِذٰا أَذٰاقَهُمْ مِنْهُ