137
روز چهارم سفر(اول صفر سال 1393ه.ق)
مشخصه بارز دهكده‌هاى حجاز اين بوده كه مردم صبح زود با صداى چرخ‌هايى كه آب از چاه بيرون مى‌كشند، از خواب بيدار مى‌شده‌اند، كه صدايى موسيقيايى با آهنگى دل‌نشين دارد. اما امروزه مردم با صداى روشن شدن دستگاه‌هاى كشاورزى كه گوش‌خراش هستند، از خواب بيدار مى‌شوند.
ساعت پنج و نيم صبح بود كه با صداى ماشين‌هاى كشاورزى از خواب بيدار شدم. ابتدا موتور اتومبيل را روشن كردم تا گرم شود. در اين منطقه كوهستانى ديشب هواى سرد و مرطوبى را پشت سر گذاردم و در طول شب بادهاى تندى مى‌وزيد. بعد از اينكه نور خورشيد، همه جا را فراگرفت، نخلستان ام‌العيال را در نزديكى خود مشاهده كردم كه كوه آرَه بلندترين كوه منطقه، از شرق بر آن مشرف بود. كوهى بلند و سرخ رنگ كه هنگام صاف بودن هوا از طرف ساحل ديده مى‌شود و من از رابغ در فاصله صد كيلومترى اينجا آن را مشاهده كردم.
امروزه به اينجا دشت ام‌العيال مى‌گويند؛ زيرا اين كوه بلند در دامنه غربى آن قرار دارد و آخرين نقطه‌اى است كه تابش نور خورشيد براى زمان قابل توجهى در آنجا ادامه دارد.