22
شما هستيم؛ هرچه دلتان بخواهد، در بهشت براى شما فراهم است و هرچه در آنجا خواستار باشيد، خواهيد داشت.
از مجموع اين آيات نتيجه مى‌شود كه ولايت الهى به صورت كامل در وجود مبارك انبيا، به‌ويژه حضرت ختمى مرتبت قرار دارد و پس از آن، در وجود مطهر اهل بيت(عليهم‌السلام) و مؤمنين خاص، ظهور و تجلى يافته است. اين مسئله، از اساسى‌ترين موضوع‌هاى معارف اسلامى است كه بدون تمسك بدان، يك مؤمن به مراتب كمال و قرب نخواهد رسيد. در بيشتر آيات بيان شده، خداوند «ولى» مؤمنان خوانده شده است؛ «ولى» پرهيزكاران و صالحان كه آنها نيز يادآور آيات و نشانه‌هاى خداوند هستند. البته مؤمنان و خالصان درگاه الهى از ولايت مطلقه حق‌تعالى آگاهى دارند و بر آن پاى مى‌فشارند.
از اهميت اين بحث در قرآن كريم مى‌توان دريافت كه ولايت و فهم آن، نقش بسيار مؤثرى در شكوفايى معرفت و كمال انسان دارد؛ به‌گونه‌اى كه معرفت حضرت حق در گرو شناخت مراتب و مقامات انسان است و مهم‌ترين مقام انسان، مقام ولايت اوست. بر اين اساس، «هجويرى» معتقد است: «ولايت، قاعده و اساس طريقت عرفان است و همه معرفت سالك، جمله بر ولايت و اثبات آن است». 1
در منابع روايى شيعه و اهل سنت، مصداق «ولى الله» يا «اولى الامر»، اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم‌السلام) هستند كه در اين مجال به چند نمونه از آن بسنده مى‌كنيم.
در «وسائل الشيعه» آمده است حضرت علي(ع) فرمود: