21 پروردگارشان (در روز قيامت) مى‌ترسند، بيم ده! (روزى كه در آن)، هيچ ياور و سرپرست و شفاعت‌كننده‌اى جز خدا ندارند؛ شايد پرهيزكارى پيشه كنند.

در برخى آيات نيز خداوند ولايت پيامبر و مؤمنان را زيرمجموعه ولايت خويش معرفى مى‌كند: ¹

إِنَّمٰا وَلِيُّكُمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاٰةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكٰاةَ وَ هُمْ رٰاكِعُونَ* وَ مَنْ يَتَوَلَّ اللّٰهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللّٰهِ هُمُ الْغٰالِبُونَ (مائده: 55 و 56)

ولى و سرپرست شما تنها خداوند و رسول اوست و كسانى كه ايمان آورده‌اند؛ همان‌ها كه نماز را برپا مى‌دارند و در حال ركوع زكات مى‌دهند و هركه ولايت خدا و رسول او و كسانى را كه ايمان آورده‌اند، بپذيرد، از حزب خداست و بى‌ترديد حزب خدا پيروز است.

( أَلاٰ إِنَّ أَوْلِيٰاءَ اللّٰهِ لاٰ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاٰ هُمْ يَحْزَنُونَ )

(يونس:62)

آگاه باشيد كه اولياى خدا را نه بيم و ترسى است و نه اندوهگين مى‌شوند.

گاهى خداوند، فرشتگان را اولياى مؤمنان قرار مى‌دهد و مى‌فرمايد:

نَحْنُ أَوْلِيٰاؤُكُمْ فِي الْحَيٰاةِ الدُّنْيٰا وَ فِي الْآخِرَةِ وَ لَكُمْ فِيهٰا مٰا تَشْتَهِي أَنْفُسُكُمْ وَ لَكُمْ فِيهٰا مٰا تَدَّعُونَ (فصلت: 31)

ما (فرشتگان) در زندگى دنيا و در آخرت سرپرست و مددكار