232. (ذٰلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعٰائِرَ اللّٰهِ فَإِنَّهٰا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ) (حج:32)
اين است [مناسك حج]؛ و هر كس شعائر الهى را بزرگ دارد، اين كار نشانه تقواى دل‌هاست.
اين آيه از واضح‌ترين آيات براى اثبات رجحان برپايى مراسم است، زيرا به طور صريح دلالت بر محبوبيّت و رجحان تعظيم شعائر الهى به طور عموم دارد.
3. (وَ الْبُدْنَ جَعَلْنٰاهٰا لَكُمْ مِنْ شَعٰائِرِ اللّٰهِ لَكُمْ فِيهٰا خَيْرٌ) (حج: 36)
و شترهاى چاق و فربه را [در مراسم حج] براى شما از شعائر الهى قرار داديم؛ در آنها براى شما خير و بركت است.
در اين آيه «من» تبعيضيه به كار رفته است كه دلالت دارد بر اينكه شترهاى قربانى در ايام حج نيز از جمله شعائر الهى به حساب مى‌آيد.
4. (إِنَّ الصَّفٰا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعٰائِرِ اللّٰهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلاٰ جُنٰاحَ عَلَيْهِ أَنْ يَطَّوَّفَ بِهِمٰا) (بقره: 158)
صفا و مروه از شعائر [و نشانه‌هاى] خداست؛ بنابراين، كسانى كه حج خانه خدا و يا عمره انجام مى‌دهند، مانعى نيست كه بر آن دو طواف كنند؛ [و سعى صفا و مروه انجام دهند. و هرگز اعمال بى‌رويه مشركان، كه بت‌هايى بر اين دو كوه نصب كرده بودند، از
موقعيّت اين دو مكان مقدس نمى‌كاهد].
5. (فَإِذٰا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفٰاتٍ فَاذْكُرُوا اللّٰهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرٰامِ) (بقره: 198)
و هنگامى كه از عرفات كوچ كرديد خدا را نزد مشعرالحرام ياد كنيد.