24اين آيه نيز درصدد بيان شعائر دينى با لفظ «مشعر» شده است؛ زيرا ريشۀ آن از مادۀ شعور و شعار است و اصل اين معنا در اينجا لحاظ مى‌شود.
از مجموع اين آيات استفاده مى‌شود تعظيم شعائر واجب و هتك حرمت آنها حرام مى‌باشد.
راه تشخيص مصاديق شعائر
شارع مقدس هنگامى كه در وجود معناى معينى تصرف نمى‌كند، به معناى آن است كه تطبيق موضوعات و مصاديق آن را به عهده عرف و عقلا و متشرعه سپرده است. و به آنها اجازه داده تا هر مصداقى از آن معنا را كه مى‌توانند در خارج پياده كنند.
عنوان «شعائر دينى» نيز كه شارع مقدّس ترغيب به تعظيم آن نموده است، از همين قرار است. براى روشن شدن بيشتر موضوع به سه نكته اشاره مى‌كنيم:
1. عناوينى كه در لسان شرع وارد شده و دليلى بر نقل آن از معناى لغوى به معناى جديد نيست، بايد آن عناوين را بر معناى لغوى اوّلى خود باقى گذاشت.
2. در مورد كيفيت موضوعات در خارج، اگر شارع تصرفى كرده و به
كيفيتى خاص تصريح نموده است آن را اخذ مى‌كنيم، وگرنه همان معناى عرفى آن را اخذ مى‌نماييم.
3. وجود اشيا بر دو نحو است: يكى وجود تكوينى و ديگرى وجود اعتبارى. مثلاً عناوين اغلب معاملات از قبيل بيع، اجاره و... وجودشان