56

28 . ابوالفداء اسماعيل تميمى (م1248ه .ق)

او كه از فقيهان مالكى بوده و داراى رساله‌ها و فتاوايى است ¹كتابى را به نام «المنح الإلهية فى طمس الضلالة الوهابية» تأليف نموده است. ²

او درباره وهابيان مى‌گويد:

ويحكى عنهم انّهم اتبعوه - ابن تيمية - فى القول بالتجسيم، و حملوا على ذلك ظواهر القرآن الكريم، تعالى الله عمّا يقولون علوّاً كبيراً و كانوا اجدر باللحوق بأهل الأجسام؛ لأنّهم اذا اعتقدوا انّ معبودهم جسم لم يعبدوا الله و لا عرفوا منه الاّ الاسم... ³

درباره آنان نقل شده كه در قول به تجسيم از ابن تيميه پيروى كرده و ظواهر قرآن كريم را بر آن حمل كرده‌اند، كه خداوند از آنچه آنان مى‌گويند بسيار بالاتر است، و اينان سزاوارتر به ملحق شدن به مجسِّمه‌اند؛ زيرا آنان كه معبود خود را جسم مى‌دانند خداوند را عبادت نكرده و جز به اسم معرفت ندارند...

29. ابراهيم بن عثمان سمنودى ازهرى (م بعد از 1326ه .ق)

او كه اهل مصر است داراى مؤلفاتى است ⁴ كه از جمله آنها كتابى است در دو جلد به نام «سعادة الدارين فى الرد الفرقتين الوهابية و مقلّدة الظاهرية» ⁵ است.